თბილისის სასქალაქო სასამართლოში დავით გარეჯის საქმეზე ყოფილი პრემიერ-მინისტრის, ზურაბ ნოღაიდელის დაკითხვა ორი საათის განმავლობაში გაგრძელდა.

როგორც სასამართლო პროცესზე ჩვენების მიცემისას ნოღაიდელმა აღნიშნა, სასაზღვრო ზოლთან დაკავშირებული საკითხები პრეზიდენტ მიხეილ სააკაშვილის კომპეტენციაში შედიოდა და საბჭოს სხდომებსაც ის იწვევდა.

„როცა უშიშროების საბჭოს სხდომაზე განიხილეს საკითხი ჩემი თანდასწრებით, იქ დაისვა საკითხი, თუ იყო შანსი, დავით გარეჯის ის ნაწილი, რომელზეც იყო მუდმივად საუბარი საქართველოს შემადგენლობაში დარჩენილიყო, მაშინ კომისიის თავმჯდომარემ (მალხაზ მიქელაძემ) თქვა, რომ ნაწილი აზერბაიჯანის ტერიტორიაზე რჩებოდა. კომისიის თავმჯდომარის პოზიცია იყო ძალიან მკაფიო. ჩვენი ამოცანა გახდა მონასტერი შენარჩუნებულიყო, როგორც ქართული მონასტერი... უშიშროების საბჭოს სხდომას პრეზიდენტი მართავდა და გადაწყვეტილებას უშუალოდ პრეზიდენტი იღებდა”, - განმარტა ნოღაიდელმა.

კითხვაზე, 2006 წელს ბევრი მონაკვეთი შეთანხმდა საქართველოს საწინააღმდეგოდ, ეს ფაქტი თუ იყო მისთვის ცნობილი, ყოფილმა პრემიერმა უპასუხა: „მხოლოდ დაკითხვის დროს გავიგე, რომ ეს შეთანხმება ყოფილა. ეს არ იყო ჩემი კომპეტენცია, მე არ ვიხილავდი, ამ საკითხის შეთანხმება ჩემთან საჭირო არ იყო, ეს კონსტიტუციურად იყო პრეზიდენტის კომპეტენცია", - განაცხადა ნოღაიდელმა.

ადვოკატის კითხვაზე, საქართველოს რა რუკები ჰქონდა აზერბაიჯანთან წარდგენილი, თუ დაინტერესებულა, ნოღაიდელმა უპასუხა, რომ - არა.

„ჩვენი აუცილებელი მოთხოვნა იყო და არის, დავით გარეჯის მთლიანი კომპლექსი საქართველოს ტერიტორიაზე დარჩენილიყო. კომისიის თავმჯდომარემ განაცხადა, რომ ჩვენს ხელთ არსებული ყველა დოკუმენტით, სამწუხაროდ, კომპლექსის ნაწილი აზერბაიჯანის მხარეს რჩებაო", - განაცხადა ნოღაიდელმა.

დავით გარეჯის საქმეზე პროკურატურამ საგარეო საქმეთა სამინისტროს თანამშრომელი ივერი მელაშვილი და შს სამინისტროს თანამშრომელი ნატალია ილიჩოვა 2020 წლის 7 ოქტომბერს დააკავა. მათ ბრალად ედებათ საქართველოს ტერიტორიების წინააღმდეგ მიმართული ქმედება. თბილისის საქალაქო სასამართლომ ბრალდებულებს აღკვეთის ღონისძიების სახით პატიმრობა შეუფარდაა, თუმცა მოგვიანებით ისინი გირაოს სანაცვლოდ გაათავისუფლეს. მელაშვილი და ილიჩოვა წარდგენილ ბრალს არ აღიარებენ.

81 ხმით და მესამე მოსმენით მთავრობის მეთაურის ინიციატივა დეპუტატებმა კანონად აქციეს. პროექტის თანახმად, სისხლის სამართლის პასუხისმგებლობისგან, პირობითი მსჯავრისგან, სასჯელისგან და აღუსრულებელი ჯარიმისგან თავისუფლდებიან პირები, რომლებსაც 2023 წლის 1-ელ სექტემბრამდე დანაშაულებრივი გზით სახელმწიფოს საკუთრებაში არსებულ სასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწის ნაკვეთებზე საკუთრების უფლება მოიპოვეს.

თუმცა, ამნისტია მხოლოდ იმ პირზე გავრცელდება, რომელიც 2024 წლის 1-ელ სექტემბრამდე დანაშაულის ჩადენის შედეგად სახელმწიფოსათვის მიყენებულ ზიანს სრულად აანაზღაურებს. ამავე დროს, პასუხისმგებლობას კანონის თანახმად ვერ გაექცევიან საჯარო მოხელეები, სახელმწიფო საწარმოს თანამშრომლები და ის პირები, ვინც დანაშაულის ჩასადენად სამსახურებრივი მდგომარეობა გამოიყენეს.

სინგაპურის სასამართლომ „კრედიტ სუისის“ შვილობილ კომპანიას უარი უთხრა როგორც პირველი, ასევე მეორე მოთხოვნის დაკმაყოფილებაზე და სრულად გაიზიარა ჩვენი პოზიცია. ამ პოზიციის მიხედვით „კრედიტ სუისის“ შვილობილ კომპანიას დაევალა სინგაპურის პირველი ინსტანციის სასამართლოს უზრუნველსაყოფად სინგაპურის სასამართლოს სადეპოზიტო ანგარიშზე $742 მილიონი დოლარის განთავსება. ამ გადაწყვეტილებით მოხდა სასამართლოს გადაწყვეტილების აღსრულების უზრუნველყოფა. ამ ვალდებულების შესასრულებლად „კრედიტ სუისის“ შვილობილ კომპანიას განესაზღვრა 21 დღის ვადა, - ამის შესახებ „ქრონიკას“ ბიძინა ივანიშვილის ადვოკატმა, ლაშა კალანდაძემ განუცხადა.

„სინგაპურის პირველი ინსტანციის სასამართლომ მიიღო გადაწყვეტილება ჩვენს სასარგებლოდ და „კრედიტ სუისის“ შვილობილ კომპანიას დააკისრა 742 მილიონი აშშ დოლარის გადახდა, დამატებით სასამართლოს ხარჯები და ადვოკატის მომსახურებისთვის გაწეული ხარჯები. ამ გადაწყვეტილების გამოტანის შემდეგ დღის წესრიგში დადგა პირველი ინსტანციის სასამართლოს გადაწყვეტილების აღსრულების უზრუნველყოფის საკითხი. ამ თემაზეც იმსჯელა სინგაპურის პირველი ინსტანციის სასამართლომ. „კრედიტ სუისის“ შვილობილი კომპანიის პოზიცია მდგომარეობდა იმაში, რომ ისინი მზად იყვნენ, გადაწყვეტილების აღსრულების უზრუნველსაყოფად წარმოედგინათ UBS-ის, ერთ-ერთი უმსხვილესი შვეიცარიული ბანკის საბანკო გარანტია და ალტერნატივის სახით, თუ სასამართლო საბანკო გარანტიის წარდგენას არ გაითვალისწინებდა გადაწყვეტილების უზრუნველყოფისათვის საკმარის ღონისძიებად, ისინი მზად იყვნენ, შვეიცარიის ერთ-ერთ ბანკში, ესქრო ანგარიშზე მოეხდინათ ამ თანხის განთავსება.

სინგაპურის სასამართლომ „კრედიტ სუისის“ შვილობილ კომპანიას უარი უთხრა როგორც პირველი, ასევე მეორე მოთხოვნის დაკმაყოფილებაზე და სრულად გაიზიარა ჩვენი პოზიცია. ამ პოზიციის მიხედვით „კრედიტ სუისის“ შვილობილ კომპანიას დაევალა სინგაპურის პირველი ინსტანციის სასამართლოს უზრუნველსაყოფად სინგაპურის სასამართლოს სადეპოზიტო ანგარიშზე $742 მილიონი დოლარის განთავსება. ამ გადაწყვეტილებით მოხდა სასამართლოს გადაწყვეტილების აღსრულების უზრუნველყოფა. ამ ვალდებულების შესასრულებლად „კრედიტ სუისის“ შვილობილ კომპანიას განესაზღვრა 21 დღის ვადა. ისინი ვალდებულები არიან, 21 დღის განმავლობაში განათავსონ აღნიშნული თანხა სინგაპურის სასამართლოს ანგარიშზე. წინააღმდეგ შემთხვევაში გადაწყვეტილება შევა კანონიერ ძალაში. ამ გადაწყვეტილების საფუძველი მდგომარეობდა იმაში, რომ „კრედიტ სუისმა“ და მასთან დაკავშირებულმა კომპანიებმა უხეშად დაარღვიეს მოსარჩელეების ინტერესები და მიაყენეს მათ ზიანი. ეს ზიანი გამოხატული იყო იმაში, რომ მათ ნაკისრი ვალდებულება, რომელიც გაწერილი იყო სახელშეკრულებო ურთიერთობაში და ის ვალდებულებები, რომელიც ბანკსა და მის წარმომადგენლებს აკისრიათ, პირნათლად და კეთილსინდისიერად რომ შეესრულებინათ, მაშინ მოსარჩელეების მხარეს იქნება პლუსის თვალსაზრისით აღნიშნული მოგება“, - აღნიშნა ლაშა კალანდაძემ.

ადვოკატმა ასევე ისაუბრა ბერმუდაზე მიმდინარე საქმის ნაწილზე და სასამართლოს იმ გადაწყვეტილებაზე, რომლითაც ივანიშვილის ოჯახის სასარგებლოდ „კრედიტ სუისს“ დაეკისრა 607 მლნ დოლარის გადახდა. კალანდაძის თქმით, „კრედიტ სუისის“ შვილობილმა კომპანიამ ეს გადაწყვეტილება გაასაჩივრა სააპელაციო ინსტანციაში და სააპელაციო ინსტანციამაც დატოვა ძალაში პირველი ინსტანციის სასამართლოს გადაწყვეტილება.

„მინდა მოგახსენოთ, რომ აღნიშნული გადაწყვეტილებაც არის უზრუნველყოფილი. უზრუნველყოფა მდგომარეობს იმაში, რომ პირველი ინსტანციის სასამართლოს გადაწყვეტილების გამოტანის შემდეგ, „კრედიტ სუისის“ შვილობილ კომპანიას დაევალა 607 მილიონი ამერიკული დოლარის ესქრო ანგარიშზე განთავსება და აღნიშნული თანხაც განთავსებულია ესქრო ანგარიშზე ერთ-ერთ შვეიცარიულ ბანკში. მინდა გითხრათ, რომ ბერმუდის სასამართლოს გადაწყვეტილებაც აღსრულების მიმართულებით არის ფაქტობრივად უზრუნველყოფილი.

ამავე დროს, მოგახსენებთ იმასაც, რომ აპელაციის გადაწყვეტილება საჩივრდება ლონდონში. ლონდონში არის ინსტანცია Privy Court, რომელიც საკასაციო წესით განიხილავს ბერმუდის სააპელაციო სასამართლოს გადაწყვეტილებას და „კრედიტ სუისის“ შვილობილ კომპანიას ბერმუდის სააპელაციო სასამართლოს გადაწყვეტილებაც გასაჩივრებული აქვს და ეს საქმე ამჟამად არის უკვე განსახილველად ლონდონის სასამართლოში. მას შემდეგ, რაც ლონდონის სასამართლო იმსჯელებს ამ საკითხზე, გადაწყვეტილება შევა კანონიერ ძალაში და სასამართლოს გადაწყვეტილების აღსრულების საკითხი დღის წესრიგში დადგება მხოლოდ მას შემდეგ, რაც საბოლოო ინსტანციის სასამართლოს ექნება გადაწყვეტილება გამოტანილი.

მინდა კიდევ ერთხელ გავიმეორე ისიც, რომ ამ გადაწყვეტილების უზრუნველყოფაც არის მომხდარი, რაც გამოიხატება იმაში, რომ დაკისრებული თანხა სადეპოზიტო ესქრო ანგარიშზე არის განთავსებული“, - განაცხადა კალანდაძემ.

არცთუ იშვიათად მომხდარა, როცა სამართალდამცავს დამნაშავე დაუკავებია, მას სასჯელი მოუხდია, გათავისუფლების შემდეგ კი სწორ გზაზე დამდგარა და რაც მთავარია, მასთან, ვინც დააკავა, მეგობრობა ცხოვრების ბოლომდე გაუგრძელებია. ეს იმიტომ, რომ სწორედ იმ კონკრეტულმა ადამიანმა მისცა შესაძლებლობა, ამოესუნთქა, გაეანალიზებინა ყველაფერი, რასაც აკეთებდა და დასკვნაც გამოეტანა. ძალოვანი უწყების თანამშრომლებსა და ყოფილი პატიმრების მეგობრობაზე არაერთი ფილმია გადაღებული და სავარაუდოდ, მომავალშიც გადაიღებენ.

„ბატონო თენგიზ, ჩემი ქმარი დაიჭირეს. ერთადერთი, რაც მთხოვა, თქვენი ნახვა იყო. ერთ თვეში ბავშვს ველოდებით, მას რომ სასჯელი მისცენ, შეიძლება, თავი მოვიკლა. მჯერა, რომ დამნაშავე არ არის, თქვენც უნდა გჯეროდეთ, უშველეთ, გთხოვთ“, -ასეთი თხოვნით მოვიდა ჩემს კაბინეტში ახალგაზრდა ქალბატონი და თავიდან ვერც კი მივხვდი, ვინ იყო და რა უნდოდა, სახეზე ცხვირსაცოხი ჰქონდა აფარებული, სიტყვებს ნაწყვეტ-ნაწყვეტ ისროდა და ქვითინებდა. როცა დამშვიდდა, მხოლოდ მერე მივხვდი, რომ ის ყოფილი პატიმრის ცოლი იყო, პატიმრის, რომელიც ციხეში მე ჩავსვი და იქიდან გამოსვლის შემდეგ, თავად მიპოვა, მადლობა გადამიხადა და გამოსწორების გზას დაადგა“, - მიყვება მორიგ ისტორიას პოლიციის გადამდგარი პოლკოვნიკი, ბატონი თენგიზი.

თბილისში იმ დროს პლასტიკური ქირურგია ახალი შემოსული იყო. უფრო ზუსტად, იმას, რასაც პლასტიკურ ქირურგიას ეძახდნენ, რეალურად, სახის კანის უმნიშვნელო გადაჭიმვა იყო და ქირურგებიც თითებზე ჩამოსათვლელნი გახლდნენ, თუმცა არც მათ იცოდნენ ყველაფერი ზედმიწევნით და შეიძლება ითქვას, გზადაგზა სწავლობდნენ. მათ შორის იყო ქალბატონი, რომელიც დაჭრეს - სახეზე დანა დაუსვეს და ჩანთა გასტაცეს, რომელშიც დიდი თანხა ნამდვილად არ ჰქონდა. აი, ოქროს ყელსაბამი ბევრად მეტი ღირდა და მძარცველმა ისიც შეაწყვიტა. რაც შეეხება ეჭვმიტანილს, ის მეორე დღეს, ოპერატიული ინფორმაციის საფუძველზე დაიჭირეს.

„განყოფილებაში ქუჩის ტელეფონიდან დარეკეს და გვითხრეს იმ ადამიანის სახელი და გვარი, ვინც ძარცვა ჩაიდინა. ანონიმური ზარის ავტორი ქალი ამბობდა, რომ ყველაფერი საკუთარი თვალით დაინახა, მაგრამ იმის გამო, რომ გამოჩენის ეშინია, გადაწყვიტა, უბრალოდ, დაერეკა. შესაბამისად, ჩვენ აღნიშნული პირი დავაკავეთ, მისი ავტომობილი გავჩხრიკეთ და მგზავრის სავარძლის ქვეშ, სისხლში ამოსვრილი ყელსაბამი ვიპოვეთ. იქვე იყო გატაცებული ჩანთიდან ამოღებული ცხვირსახოცი. დაკავებული წარსულში ნასამართლევია, ცნობილი „მედვეჟატნიკია“, ბინებს ისე ქურდავდა, ვერაფერს ვიგებდით. როგორც ჩანს, ძველ პროფესიას დაუბრუნდა, კრიმინალი გახდა, უბრალოდ, პროფილი შეიცვალა“, - უთხრა ბატონ თენგიზს საქმის გამომძიებელმა.

„სისულელეა და ახლავე აგიხსნი რატომ. ის, რომ დაკავებული გამოცდილი კრიმინალია, გეთანხმები. ჰოდა, მივყვეთ ლოგიკას, გამოცდილი კრიმინალი, რომელმაც სასჯელი მოიხადა, გამოვიდა, 3-4 წელი პატიოსნად იცხოვრა, ცოლი მოიყვანა, ბავშვს ელოდება და ამ დროს სჩადის დანაშაულს, რომელიც მანამდე არ ჩაუდენია ანუ მისთვის უცხოა. კეთილი, ჩაიდინა დანაშაული, გაძარცვა და დაჭრა ქალი, მაგრამ ეს გამოცდილი კრიმინალი, რატომღაც თავიდან არ იშორებს სამხილებს, მანქანაში, სავარძლის ქვეშ ინახავს სისხლიან ყელსაბამს და ჩანთიდან ამოღებულ ცხვირსახოცს. მითხარი, სად არის ლოგიკა? ეს კი არა, გამოუცდელი, ცხვირმოუხოცავი კრიმინალიც კი არ ჩავარდებოდა ასე ბავშვივით“, - უთხრა ბატონმა თენგიზმა კოლეგას და დაკავებულთან არაოფიციალური შეხვედრა ითხოვა, რაზეც თანხმობა მიიღო.

„თქვენზე კარგად არავინ მიცნობს, თენგიზ ბატონო, მიშველეთ, გემუდარებით. ძალიან პატიოსნად ვცხოვრობ, დღისით ქარხანაში ვმუშაობ, საღამოობით - ვტაქსაობ. გადაამოწმეთ, ბოლო სამ თვეში, ჩემს მანქანაში ორჯერ დარჩათ ჩანთა და ორივეჯერ კლიენტი რომ ვერ მოვნახე, მილიციაში მივიტანე. პირველ შემთხვევაში, ბევრი არაფერი იყო, მეორე შემთხვევაში - 300 მანეთზე მეტი. ხომ შემეძლო, ამეღო და ვერავინ ვერაფერს დამიმტკიცებდა, ვიტყოდი, აქ არაფერი დაგრჩენიათ-მეთქი და ჩანთებსაც მტკვარში მოვისროდი, მაგრამ არა, არ ვიკადრე, ეჭვქვეშ არ დავაყენე ჩემი თავისუფლების თუნდაც ერთი დღე. ახლა კიდევ, ვიღაც ქალი დაჭრესო და მე მედავებიან. რა დაჭრა, ფულის შოვნა არაკანონიერი გზით რომ მსურდეს, იმას გავაკეთებ, რაც ყველაზე კარგად ვიცი“, - ლამის ტიროდა დაკავებული.

მისი აზრით, ყელსაბამი რომელიმე მგზავრმა ჩუმად ჩაუდო, მაგრამ რომელმა და რატომ? როგორც თავად ამბობდა, მტრები არ ჰყავდა და არც ცოლს ღალატობდა ანუ საყვარელს რომ ეძია შური, გამორიცხული იყო. თუმცა, ბატონ თენგიზს მაინც უთხრა, ეგ ქალი პლასტიკური ქირურგი ყოფილა, ეგებ, რომელიმე უკმაყოფილო პაციენტმა დაუსვა დანა, თანაც სახეზე, სიმბოლურადო და გამომძიებელს ეს ვერსია სავსებით ლოგიკურად მოეჩვენა. ამის მიუხედავად, ჯერჯერობით, ყველა სამხილი სწორედ დაკავებულის წინააღმდეგ იყო და მისი გაშვება უბრალოდ არ შეიძლებოდა.

რაც შეეხება დაზარალებულს, ის საგულისხმოს ვერაფერს იხსენებდა. მხოლოდ ის ახსოვდა, რომ სადარბაზოში შევიდა, სახლის გასაღების ამოსაღებად ჩანთას დახედა და თავი რომ ასწია, ჯერ ლოყა აეწვა, მერე დარტყმა იგრძნო და იგრძნო ისიც, როგორ შეაწყვიტეს ყელსაბამი. ჩანთა რომ გასტაცეს, მერე აღმოაჩინა, რადგან როცა დაარტყეს, დაეცა და ჩანთაც ხელიდან გაუვარდა. რაც შეეხება უკმაყოფილო პაციენტს, მხოლოდ ერთს იხსენებდა, ქალს, რომელსაც მისი ოპერაციის შემდეგ, სახეზე რაღაც დაემართა და იმდენად გაუფუჭდა კანი, რომ გარეთ ვეღარ გადიოდა. მეტიც, ამ ქალის ქმარი ემუქრებოდა, ადრე თუ გვიან, სახეს შენც დაგიმახინჯებო. რა თქმა უნდა, ბატონი თენგიზი სწორედ მის სანახავად წავიდა.

„პლასტიკურ ქირურგს სახე დაუსერეს? ძალიან, ძალიან მიხარია, რომ ვიღაცამ გააკეთა ის, რისი ერთი ადგილიც მე არ მქონდა. რამდენჯერმე ვიფიქრე, რომ მისთვის სახეზე სამართებელი უნდა დამესვა, მაგრამ ვერ გავბედე, ბუნებით მოძალდე არ ვარ, მაგრამ ვაღიარებ, არ ვმალავ, რომ მიხარია, რაც დაემართა“, - განაცხადა მამაკაცმა და როცა გამომძიებელმა მის ცოლს შეხედა, გაიფიქრა, რომ მისი ცოლისთვის ვინმეს ასეთი რამ რომ ექნა, აუცილებლად შურს იძიებდა. ესეც არ იყოს, ეჭვმიტანილს ალიბი ჰქონდა, სწორედ იმ დროს, როცა ქალი დაჭრეს, ის მეგობარს ავეჯის აწყობაში ეხმარებოდა. ოფიციალური გამოძიება მშვიდად იყო, მათ ასპროცენტიანი სამხილები ჰქონდათ, დამნაშავედ ყოფილი კრიმინალი ჰყავდათ და საქმე გახსნილად მალე გამოცხადდებოდა, უბრალოდ, ბატონი თენგიზის თხოვნას ითვალისწინებდნენ, 3-4 დღე მაცადეთო და ისინიც აცდიდნენ, თუმცა შინაგანად სჯეროდათ, რომ ის ვერაფერს და ვერავის იპოვიდა.

„ყოველი შემთხვევისთვის, დაზარალებულის ქმრის დასაკითხად წავედი. შეიძლებოდა, მას ჰქონოდა ვინმეზე, ან რამეზე ეჭვი. გაუფრთხილებლად მივედი და როცა კარზე დავაკაკუნე, ჯერ ფაჩუნის ხმა გავიგე, შემდეგ მამაკაცის ცოტა აღელვებული ხმა, რომელი ხარო და მხოლოდ ამის შემდეგ შემიშვეს სახლში. იქ ქალი დამხვდა, ახალგაზრდა, ჯანმრთელი და იმის მიუხედავად, რომ მორიდებით იდგა, მაშინვე მივხვდი, ქმარს ცუდ დროს მივუსწარი, თუ წავასწარი“, - იხსენებს ბატონი თენგიზი.

გამოკითხვის დროს, ქალი მეორე ოთახში გავიდა, ქმარმა საინტერესო არაფერი იცოდა, თუმცა როცა გამომძიებელი ბინიდან წასვლას აპირებდა, თვალი ჰკიდა, როგორ იყო კარს მიკრული ქალი და როგორ ისმენდა თითოეულ სიტყვას. სხვათა შორის, დასმულ კთხვაზე, ეს ქალი ვინ არისო, დაზარალებულის ქმარმა მშვიდად თქვა, ჩემი ახალგაზრდა მეგობარიო და დეტალებში აღარ შესულა. ახალგაზრდა მეგობარმა გამომძიებელი განსაკუთრებით დააინტერესა. მით უმეტეს, განყოფილებაში ქალმა დარეკა და ადვილი შესაძლებელი იყო, სწორედ ის ყოფილიყო დამნაშავე. გამომძიებელმა მისი სურათი დაკავებულს ანახა და სთხოვა გაეხსენებინა, ხომ არ ჩაისვა ეს ქალი მომხდარიდან იმავე, ან მეორე დღეს მანქანაში. დაკავებულმა თავი დააქნია და ისიც გაიხსენა, ხურდები დაეყარა და მანქანიდან რომ გადავიდა, ბოჭავდა, მაგრამ მომერიდა, არ ვუყურებდიო. გოგონა დააკავეს და ბრალი ოფიციალურად წაუყენეს. მთავარი ეჭვმიტანილისგან განსხვავებით, ის გამოცდილი კრიმინალი არ იყო და ამიტომ, ძალოვნებს მისი ალაპარაკება არ გასჭირვებიათ.

„დიახ, მე დავუსვი დანა იმ ბებერს იმიტომ, რომ ჩემი საყვარელი მამაკაცი გადამწყვეტ ნაბიჯს ვერ დგამდა, მუდმივად იმეორებდა, მეცოდება, მეცოდებაო. ახლა კი, როცა დამახინჯდა, ყოველდღიურად მის ცქერას ვერ აიტანდა და დაშორდებოდა“, - თქვა დაკავებულმა.

სასამართლომ გოგონას 3 წლით თავისუფლების აღკვეთა მიუსაჯა, საიდანაც მან წელიწადნახევარი მოიხადა, შემდეგ კი, კარგი ქცევისა და სუფთა წარსულის გამო, გაათავისუფლეს. მისი საყვარელი მამაკაცი იმ დროისთვის ცოლს უკვე დაშორებული იყო, თუმცა... ახალი ცოლი ჰყავდა.

ავტორი: ბათო ჯაფარიძე

ვის კვალზე გავიდა გამოძიება

აუტისტური სპექტრის მქონე ბავშვები - თემა, რომელიც ადრე დახურული იყო, ახლა კი არავინ ერიდება ხმამაღლა თქვას, რომ ბავშვი შშმ პირია და შესაბამისი გარემო და ხელშეწყობა სჭირდება. კარგია, რომ სახელმწიფო ბევრ რამეს აკეთებს შშმ პირებისთვის, მაგრამ ბევრი რამ ყველაფერი არ არის. არიან მშობლები, რომლებიც ვერ ეგუებიან ბავშვების ასეთ მდგომარეობას, იბრძვიან, სჯერათ, რომ საბოლოო ჯამში, გამოჯანმრთელება შეიძლება, საბედნიეროდ, გარკვეული შედეგიც აქვთ... თუმცა, საუბედუროდ, არცთუ მცირე ნაწილი მშობლებისა, როცა გაიგებს, რომ ბავშვი შშმ პირია, სამშობიაროში ტოვებს და მის არსებობას ივიწყებს. ისტორიას, რომელსაც ახლა გიამბობთ, არც გმირი ჰყავს და არც - ანტიგმირი, ეს არის მწარე რეალობა, რომელშიც ადრე უწევდათ ადამიანებს ცხოვრება, ახლა კი, მას შემდეგ, რაც მეტი ინფორმაციაა, ანალოგიური რამ, წესითა და რიგით, არ უნდა განმეორდეს.

საქართველოს ერთ-ერთი დიდი ქალაქის საბავშვო ბაღში, აუტისტური სპექტრის მქონე ბავშვი გარდაიცვალა. 5 წლის ბიჭის სიკვდილის მიზეზად ექსპერტიზამ საძილე საშუალებების გადაჭარბებული დოზის მიღება დაასახელა. საიდან მოხვდა საბავშვო ბაღში საძილე საშალებები და რაც მთავარია, ვინ მისცა ბავშვს აბები, დასადგენი იყო, თუმცა გამომძიებლები იმდენ უცნაურობას გადააწყდნენ, იმდენი რამ გაიგეს, რომ საბოლოო დამნაშავის დაკავების შემდეგ, საქმის გახსნა არ უხაროდათ. ისინი ბავშვის მკვლელთან ერთად ტიროდნენ. მილიციაში (მაშინ ჯერ კიდევ მილიცია ერქვა) განცხადება ბავშვის დედამ დაწერა.

„ჩემი შვილის მიღება არცერთ ბაღში არ სურდათ, მეუბნებოდნენ, ავადმყოფიაო. არადა, სინამდვილეში, აუტისტი იყო და არავის არაფერს უშავებდა. არც კი მქონდა იმედი, რომ ჩვენს ქალაქში არსებულ საუკეთესო ბაღში მიიღებდნენ, მივედი და ბაღის გამგემ მითხრა, ერთი ადგილი გათავისუფლდა და იმის მიუხედავად, რომ დიდი რიგებია, სწორედ თქვენს შვილს მივიღებთო. მერე გავიგე, რომ თურმე მას შვილიშვილი ჰყოლია აუტისტური სპექტრის, რომელიც გარდაიცვალა და ჩემი ბავშვი მას მიამსგავსა. ბედნიერი ვიყავი და ეს იმის მიუხედავად, რომ მშობლები აპროტესტებდნენ, ჩვენს ბავშვებთან ერთად ნუ დადის ეგ ავადმყოფი, ჩვენებს რამეს გადადებსო. ვერ ავუხსენი, ვერ გავაგებინე, რომ აუტიზმი გადამდები არ არის. მერე დამემუქრნენ, შენს შვილს მოვკლავთო და აგერ, მუქარაც აასრულეს, დარწმუნებული ვარ, მკვლელი ერთ-ერთი მშობელია“, - ამბობდა ბავშვის დედა.

რა თქმა უნდა, გამოძიება ყველა მიმართულებით დაიწყო და ერთ-ერთმა ძიძამ გამომძიებლებს საინტერესო რამ უთხრა:

„აქ ერთი ქალი დადიოდა მუდმივად, სულ ითხოვდა, რომ მისი ბავშვი მიგვეღო, მაგრამ ადგილის უქონლობის გამო, უარს ეუბნებოდნენ. ბოლო ხმაზე კიოდა, იმ ავადმყოფისთვის გაქვთ ადგილი და ჩემი შვილისთვის არაო. ბოლოს დაიმუქრა, ის ბავშვი რომ მოკვდება, მერე ხომ გამოჩნდება ადგილიო და როცა სასწრაფოს გარდაცვლილი ბიჭი მიჰყავდა, ქალი უკვე იქ იყო საბუთებით და დირექტორს ეუბნებოდა, ახლა უარს ვერ დამისაბუთებ, ჩემი შვილი უნდა მიიღოო“.

გამოდიოდა, მშობელმა საიდანღაც იცოდა, რომ ბავშვი სწორედ იმ დღეს გარდაიცვლებოდა და გარდაცვალებიდან ათ წუთში, საბუთებით ადგილზე იყო. რა თქმა უნდა, ეს სერიოზული ეჭვის საფუძველი გახლდათ და ამიტომ, გამომძიებლებმა, პირველ რიგში, მისი დაკითხვა გადაწყვიტეს.

„ყველაფერი ძალიან მარტივადაა. ბაღის მზარეულს ვთხოვე, თუ ადგილი გათავისუფლდებოდა, ჩემთვის უნდა დაერეკა. სახლისა და სამსახურის ტელეფონი მივეცი, საბუთები კი ჩანთით მუდმივად თან დამქონდა, ხომ არ ვიცოდი, როდის დამირეკავდა. ამას უანგაროდ არ აკეთებდა, ინფორმაციისთვის 30 მანეთი მივეცი და სწორედ მან დამირეკა, ბავშვი გარდაიცვალა და მოდიო. არც ვიცოდი, რომელი ბავშვი იყო გარდაცვლილი, სამსახურდან გავეთავისუფლე და გამოვქანდი“, - განაცხადა ქალმა და მას მყარი ალიბი ჰქონდა - მაშინ, როცა გარდაცვლილმა საძილე აბები მიიღო, ეჭვმიტანილი სამსახურში გახლდათ და ამას ორი ათეული ადამიანი მაინც ამოწმებდა.

გარდაცვლილი ბავშვის დედა იმასაც ამბობდა, ჩემს შვილს სხვა ბავშვები სცემდნენ და რომ არა ბაღის გამგე, ალბათ, მოკლავდნენ კიდეც, მაგრამ გამგე მუდმივად თან დაჰყვებოდა ბავშვს, როცა ეზოში გაჰყავდათ, გვერდიდან არ შორდებოდა, ბაღის შენობაში კი ძიძები აქცევდნენ ყურადღებას, რადგან მკაცრად ჰყავდა გაფრთხილებულიო. მისივე ვარაუდით, მისი შვილის მიმართ სხვა ბავშვების აგრესია მშობლების დარიგებებით იყო გამოწვეული, თორემ თავიდან ბავშვები აგრესიას არ გამოხატავდნენ. დაიწყო დანარჩენი მშობლების დაკითხვა-შემოწმება, მათი ალიბის გადამოწმება და ეს ხანგრძლივი პროცედურა იყო.

ერთი კვირის შემდეგ, გამოძიებამ დაადგინა, რომ ყველა მშობელს ალიბი ჰქონდა და თან ყველა თავს იგიჟებდა, ბავშვს სასიკვდილოდ როგორ გავიმეტებდითო? თუმცა, მკაცრი დაკითხვის პირობებში, რამდენიმე მათგანმა აღიარა - ბავშვებს ვარიგებდით, აუტისტური სპექტრის თანატოლის მიმართ აგრესია გამოეხატათო. ბავშვებიც მშობლების დანაბარებს ასრულებდნენ და თანატოლს არ ინდობდნენ. მშობლების დაკითხვის შემდეგ, სამართალდამცავებმა გარდაცვლილი ბავშვის მამა დაკითხეს, რომელმაც ცოლ-შვილი სამშობიაროშივე მიატოვა. რეალურად, მის დაკითხვას შედეგი არ უნდა გამოეღო, მაგრამ ყოველი შემთხვევისთვის, ამის გაკეთება გადაწყდა.

„ცოლს არ დავშორდებოდი, ბავშვი რომ სამშობიაროში დაეტოვებინა, მან კი კატეგორიულად განმიცხადა, უნდა გავზარდოო. არ ვიყავი ამისთვის მზად და დავტოვე. ახლა სხვა ოჯახი მყავს, სხვა ცოლი და ჯანმრთელი შვილი, ძალიან ბედნიერი ვარ. ალიმენტს პატიოსნად ვიხდიდი, შეგიძლიათ, გადაამოწმოთ და რაც მთავარია, მგონია, რომ ჩემს ყოფილს მობეზრდა ასეთი ბავშვის მოვლა და საძილე აბები, სწორედ მან დაალევინა, მერე ბაღში მიიყვანა და დატოვა. ყოველ შემთხვევაში, ერთი თვის წინ, როცა მასთან სახლში ვიყავი ყოფითი პრობლემის მოსაგვარებლად, მაგიდაზე საძილე აბები ვნახე“, - განაცხადა მამაკაცმა.

ძალოვნები გარდაცვლილი ბავშვის დედას ეწვივნენ. მან საკუთარი ხელით გამოიტანა აბები, ჩემთვის ვიყიდე და ვსვამდი, გამორიცხულია, ბავშვს აეღო, ის თავისით თითქმის არაფერს აკეთებდა, ვიღაცამ ეს აბები ძალით დაალევინა და თუ გგონიათ, რომ ეს მე გავაკეთე, ძალიან ცდებითო. ყოველი შემთხვევისთვის, ექსპერტიზა ჩატარდა და დადგინდა, რომ ბავშვის ორგანიზმში სხვა შემცველობის საძილე პრეპარატი იყო და დედა სხვას სვამდა. გამოძიება ჩიხში შევიდა, აღარ იცოდნენ, რა უნდა მოემოქმედებინათ და ამ დროს, განყოფილებაში ბაღის გამგის თანაშემწე მივიდა, ახალგაზრდა ქალი, რომელიც მის ადგილს უმიზნებდა.

„მე ვიცი, ვინ მოკლა აუტისტური სპექტრის მქონე ბავშვი. იმ დღეს, ბავშვთა საძინებელში შევედი, წესით, იქ არავინ უნდა ყოფილიყო, უბრალოდ, დასვენება მინდოდა. მხოლოდ ერთი საწოლი იყო დაკავებული, სადაც სწორედ ის ბავშვი იჯდა, ბაღის გამგე კი აბებს ასმევდა. მგონია, რომ სწორედ მან დაალევინა საძილე აბები და ამით არასასურველი ბავშვი, უბრალოდ, მოიცილა. ჩვენ ხომ სანიმუშო ბაღი ვართ, ამ ბავშვზე კიდევ ყველა მშობელი უარყოფითად საუბრობდა“, - განაცხადა მან. სამართალდამცავებმა დაკითხვაზე ბაღის გამგე დაიბარეს.

„ჩემს გარდაცვლილ შვილიშვილს ვაღმერთებდი. იცით, რით გარდაიცვალა? თანატოლებმა სცემეს, მართალია, პატარები იყვნენ, მაგრამ წააქციეს და თავში ქვები ურტყეს. მას შემდეგ, ოცნებად მქონდა, რომ ჩემს ბაღში ასეთი ბავშვი მოეყვანათ, მინდოდა, ყველა გრძნობა, რაც შვილიშვილთან მაკავშირებდა, მასზე გადამეტანა და აი, გამოჩნდა ბავშვი, რომელიც შესაძლოა, იმაზე მეტად შემიყვარდა, ვიდრე დედამისს, თუმცა ყველა დანარჩენს მის მიმართ აგრესია ჰქონდათ, ამიტომ ძალიან ვუფრთხილდებოდი, ვასეირნებდი, ვაჭმევდი, ვეთამაშებოდი. იყო მხოლოდ ერთი დღე, როცა თათბირზე მივდიოდი და პირველად, როცა მარტო დავტოვე, ბავშვი სასტიკად ნაცემი დამხვდა. ამიტომ, საძილე აბებს ვასმევდი და ვეუბნებოდი, რომ ბავშვი არავის შეეწუხებინა. ეს აბები გამითავდა, სავარაუდოდ, ფარმაცევტს შეეშალა და დიდი დოზა მომცა, თორემ ჩვეულებრივ დავალევინე იმ დღესაც და წავედი, რომ დავბრუნდი, გარდაცვლილი დამხვდა. ვერცერთი სასამართლო ვერ დამსჯის ისე, როგორც განგებამ დამსაჯა. მე ორ ბავშვს ვერ გავუფრთხილდი, ვერც ჩემს სისხლსა და ხორცს და ვერც - სხვისას“, - განაცხადა ბაღის გამგემ.

როცა ის წინასწარი დაკავების იზოლატორში გადაჰყავდათ, კანონის შესაბამისად, მისი ჩხრეკა ჩატარდა. მას ჯიბეში მხოლოდ ორი სურათი ედო - გარდაცვლილი ბავშვისა და შვილიშვილის.

ავტორი: ბათო ჯაფარიძე

ვინ მიიყვანა თვითმკვლელობამდე და რატომ ჩამოიხრჩო თავი გოგონას მამინაცვალმა - გრიფით „საიდუმლო“ საქმის დეტალები 

იგი სასჯელს სტივენ სიგალის დარეკეტების გამო იხდიდა

ამერიკის შეერთებულ შტატებში, ჩრდილოეთ კაროლინის შტატში, ბატნერის ფედერალურ ციხეში, 81 წლის ასაკში გარდაიცვალა გამბინოს კლანის ბოსი პიტერ არტურ გოტი. იგი იყო მაფიის მეთაურის ჯონ გოტის უფროსი ძმა, რომელმაც მისი ადგილი 2002 წელს, ჯონის გარდაცვალების შემდეგ, დაიკავა.

პიტერი ერთ-ერთი იყო 13 შვილიდან, მათგან ჯონ ჯოზეფ გოტსა და ფილომენტა დე კარლოს ხუთი ვაჟიშვილი ჰყავდა, უფროსი კი სწორედ პიტერი იყო. გამბინოს კლანში შედიოდნენ პიტერ გოტი, ჯონ გოტი, გამბინი კაპო ჯინ გოტი, კაპო რიჩარდ გოტი და ვინსენტ გოტი, რომელიც კლანის ხელმძღვანელი ვერ გახდა და ბოლომდე იტალიური მაფიის ჩვეულებრივ „ჯარისკაცად“ დარჩა.

პიტერ გოტის ჰყავდა ერთადერთი ვაჟი - პიტერ გოტი უმცროსი, რომელიც მაფიის სამყაროში ცნობილია მეტსახელით „ცალთვალა“, რადგან გლაუკომის გამო ერთი თვალით დაბრმავდა. მაფიის მეთაური - ჯონი არ ფიქრობდაა, რომ მისი უფროსი ძმა პიტერი საკმარისად ჭკვიანი იყო საიმისოდ, რომ მაფიის წევრი ყოფილიყო და, ალბათ, სწორედ ამიტომ იგი გახდა ცნობილი, მეტსახელით - „უჭკუო დონი“. პიტერი მამის კვალს გაჰყვა და ნაგვის მანქანაზე მუშაობდა მანამდე, სანამ მან თავი არ დაარტყა გიგანტური ამერიკული ნაგვის მანქანის ბორტს და არ მიიღო ინვალიდობის პენსია. პენსიაზე გასვლის შემდეგ იგი დაკავებული იყო რეკეტით, რაც შეერთებულ შტატებში ორგანიზებული დანაშაულებრივი საქმიანობაა.

დიდი ხნის განმავლობაში ჯონ გოტი წყლიდან მშრალი გამოდიოდა (ძირითადად მისი ადვოკატის - ბრიუს კატლერის ძალისხმევით), მაგრამ 1992 წელს მას საბოლოოდ სამუდამო პატიმრობა მიუსაჯეს. პროკურატურას დიდად დაეხმარა წარმატებით დამონტაჟებული მიკროფონი და განგსტერი სემი გრავანო, მეტსახელად „ხარი“, რომელიც ჯონის მარჯვენა ხელი იყო და 19 ადამიანი მოკლა, მაგრამ დაკავების შემდეგ ჩვენება მისცა მის წინააღმდეგ.

პიტერი, ბუტნერის ციხეში სწორედ „ხარის“ მკვლელობის შეკვეთის გამო მოხდა, მან მოღალატის მკვლელობა 70 000 დოლარად შეუკვეთა. გრავანოს მკვლელობა ჩაიშალა, „ხარს“ მოსწყინდა მოწმეთა დაცვის პროგრამით ცხოვრება. მიატოვა იგი და დაუბრუნდა ჩვეულ საქმიანობას. ცოტა ხანში იგი დააკავეს ნარკოტიკების რეალიზაციის გამო, წარსული დამსახურებების მიუხედავად, ეს ფაქტი მას არ აპატიეს და ციხეში გაუშვეს.

ჯონ გოტის გასამართლების შემდეგ, მისი ვაჟი ჯონ უმცროსი და პიტერ გოტი ნათლიის ბრძანებებს გადასცემდნენ გამბინოს კლანის წევრებს. 1999 წელს თავად ჯონ უმცროსიც ციხეში მოხვდა, ხოლო პიტერი, ანუ „უჭკუო დონი“, ოფიციალურად გახდა კლანის ლიდერი.

2002 წელს, ჯონ გოტის საპყრობილეში გარდაცვალებამდე რამდენიმე დღით ადრე, „ფებეერ“-მა პიტერსაც რეკეტირების ბრალი წაუყენა, იგი ამჯერად გამოძალვას, ფულის გათეთრებას, დოკერებისგან და სატრანსპორტო კომპანიებისგან ხარკის შეგროვებასა და ბოლოს, კინომსახიობ სტივენ სიგალის დარეკეტებას ეხებოდა. ეკრანზე სიგალი ვაჟკაცურად ანადგურებს მკვლელებსა და განგსტრებს, მაგრამ რეალურ ცხოვრებაში მაგრად შეშინდა.

ბრუკლინში პიტერ გოტის სასამართლო პროცესამდე 12 წლით ადრე, მსახიობი მონაწილეობდა გადაღებებზე ფილმისა „სამართლიანობის სახელით“, სადაც იგი მუშტებით, ფეხებითა და ბილიარდის ჯოხით გაუმკლავდა ყაჩაღებს. მაგრამ როდესაც მაფიოზები 2000 წელს მას ტორონტოში ეწვივნენ, სადაც ის „გამჭოლ ჭრილობებს“ იღებდა და მას ბრუკლინის რესტორანში შეხვედრა დაუნიშნეს, სიგალმა, მისი თქმით, შიში იგრძნო, თუმცა ის, როგორც ყოველთვის, იარაღით იყო და მისი დაცვაც იქვე ტრიალებდა.
2003 წლის თებერვალში, როდესაც ბრუკლინის ფედერალურ სასამართლოში დაზარალებული სიგალი ჩვენების მისაცემად მივიდა, 7 განგსტერის, მათ შორის სამი გოტის, მოსამართლეს ფრედერიკ ბლოკს მანამდე ნახევრადცარიელი დარბაზი, გადაჭედილი დახვდა.

სასამართლო დარბაზში წლების განმავლობაში პერიოდულად ვხვდებოდი „ცხვირის ცხვირს", ან "ცხვირს", როგორც რუსმა კრიმინალებმა თავიანთ კოლეგა ამერიკული მაფიის წარმომადგენლები უწოდეს, მაგრამ მისი ნომენკლატურა ასე ახლოდან პირველად ვხედავდი.

დარბაზში შესულმა პიტერ გოტიმ მეგობრულად უთხრა პრესას „დილა მშვიდობისა“ და სასამართლოს მხატვარს ჰკითხა: „როგორ მოგწონთ ჩემი ჰალსტუხი?“ ჯონ გოტი ცნობილი ფრანტი იყო, ათასდოლარიანი იმპორტირებული კოსტუმები ეცვა (მაშინ ეს ფული იყო) და ხელით შეღებილი აბრეშუმის ჰალსტუხები ეკეთა. პიტერს ამჯერად ოქროსფერი ჰალსტუხი ეკეთა.

სანამ სიგალს დაკითხავდა, მოსამართლემ შესვენება გამოაცხადა. ზოგი ბრალდებული ადგა, პიტერ გოტი და მისი ნათესავები მიუახლოვდნენ დაბალ ბარიერს, რომელიც საზოგადოებას მათგან აშორებდა და მცირე საუბარი დაიწყეს სასამართლოს მხატვრებთან, დედა-შვილ შეპარდებთან, რომლებიც ბარიერს მიუახლოვდნენ. მეორე მხრიდან და მაფიოზებს ესკიზები აჩვენეს, რომელიც მოეწონათ. განგსტრები იყვნენ დახვეწილები, გალანტურები და გამოირჩეოდნენ მომხიბვლელობით. მათ სისხლის სამართლის საქმეში არ იყო არც ერთი მკვლელობა, რაც ძალზე იშვიათია ამ წრეში.

სიგალი შემოიყვანეს არა დარბაზის ფართო კარიდან, რომლითაც პრესა და საზოგადოება შემოდიოდა, არამედ მოსამართლის უკანა კარიდან, რომელსაც ჩვეულებრივ ნაფიცი მსაჯულები იყენებენ. მსახიობს აბრეშუმის პერანგი და ყავისფერი პიჯაკი ეცვა.

მოკლედ, მისმა ყოფილმა ბიზნესპარტნიორმა, ბრუკლინის ფარმაცევტმა, ჯულიუს ნასომ, სიგალს მოსთხოვა ვალი გადაეხადა. სიგალს სჯეროდა, რომ მას არაფერი ევალებოდა. ნასომ დახმარებისთვის მიმართა თავის ძველ მეგობარს ენტონი სიკონს, რომელიც ბრალდებული იყო არა მხოლოდ სიგალის, არამედ დოკის მუშების რეკეტშიც. მათგან მიღებული ხარკი კონვერტებში მოათავსეს და კლანის ნომენკლატურის ზედა ნაწილს, ანუ გოტებს გადასცეს. თავდაპირველად, სიგალმა ძალიან ჩუმად უპასუხა პროკურორის კითხვებს და მოსამართლემ სთხოვა, უფრო ხმამაღლა ესაუბრა.

მსახიობს ჰკითხეს, რატომ არ დაურეკა მაშინვე FBI-ს. სიგალმა განმარტა, რომ თუ იგი მოწმეების დაცვის პროგრამით ისარგებლებდა, მას გაუჭირდებოდა ფილმებში თამაში. „ისინი ვერ დამეხმარებიან,“ - თქვა მან FBI– ს შესახებ, „მათ არ შეუძლიათ ჩემი დაცვა“.

როდესაც ფედერალური ბიურო მასთან მივიდა, მან უარი თქვა კითხვებზე პასუხის გაცემაზე, კონსტიტუციის მეხუთე შესწორების მოტივით, რომელიც იცავს ადამიანს თვითდანაშაულისგან. პროკურატურას მოუწია მისი სასამართლოში გამოძახება და იმუნიტეტის დაპირება.

მან ახსნა, თუ როგორ ისწავლა საბრძოლო ხელოვნება და ცეცხლსასროლი იარაღის გამოყენება. ასევე შენიშნა, რომ ზოგჯერ გაკვეთილებს აძლევდა სამართალდამცავებს. მას ჰკითხეს, თან იარაღი ხომ არ გაქვსო და „სულ ვატარებო“, - უპასუხა სიგალმა.

- ახლაც თან ხომ არ გაქვს, შემთხვევით? - მხიარულად იკითხა მოსამართლემ (აშშ-ს სასამართლოში შესვლისას FBI–ს ოფიცრებიც კი ვალდებულნი არიან, იარაღი დაცვას გადასცენ).

ბრუკლინში, რესტორან Gage & Toller-ში შეხვედრის აღწერის დროს, მსახიობმა აღნიშნა, რომ როდესაც სიკკონმა დამიღრიალა, „მიყურე, როცა ლაპარაკობ!“, განგსტერული ფილმი გაახსენდა. ბრალდებულების ადვოკატმა ჯორჯ სანტ-ანჯელომ სარკასტულად იკითხა თუ რატომ იმალებოდა სიგალი მეხუთე შესწორების უკან, თუ იგი უდანაშაულო მსხვერპლი იყო, და რატომ ცდილობდა ცენტრალური სადაზვერვო ბიუროს ყოფილი თანამშრომლის დაქირავებას ვინმეს მოსაკლავად.

თუ სანტ-ანჯელოს სურდა სიგალი წონასწორობიდან ამ გზით გამოეყვანვა, მიზანი მიღწეული იქნა. მსახიობმა ხელები აიქნია და აყვირდა: „ეს გიჟია! მე აქ ბრალდებული არ ვარ!“ მოსამართლემ ადვოკატს დაავალა თემა შეეცვალა. დაცვის მხარის თქმით, სიკკონი სიგალს კი არ დაემუქრა, მას უბრალოდ სურდა დახმარებოდა მხარეებს საკითხის მშვიდობიანად მოგვარებაში. სიკკონი ნასამართლევი იყო ისევე, როგორც მისი თანამზრახველები.

ამის შემდეგ, პიტერ გოტი მანჰეტენში სხვა დანაშაულისთვის გაასამართლეს, დამნაშავედ სცნეს და 25 წელი მიუსაჯეს. შარშან, მისმა ადვოკატმა ორჯერ მიმართა სასამართლოს გამოეშვათ მოხუცი, რომელიც უკვე 17 წელია იჯდა. მან ასევე სასამართლოს გადასცა გოთის 22 დაავადების სია, პოდაგრიდან დაწყებული დემენციით დამთავრებული, თუმცა მოსამართლემ უარი განაცხადა პიტერის გათავისუფლებაზე.

რუსეთში ცნობილი ქართველი „კანონიერი ქურდის“, გიორგი უგლავას (მეტსახელად ტახი) სასამართლო პროცესი მიმდინარეობს. რუსი სამართალდამცავები მას კრიმინალური დაჯგუფების ჩამოყალიბებას და არაერთი დანაშაულის ჩადენას ედავებიან. უფრო ზუსტად, რუსული მართლმსაჯულება ამტკიცებს, რომ „ტახი“ ამ დაჯგუფებას მართავდა და თავად არც ქურდობაში იღებდა მონაწილეობას, არც _ ძარცვასა და ყაჩაღობაში.
საერთო ჯამში, რუსები ამტკიცებენ, რომ უგლავას მიერ შექმნილმა კრიმინალურმა დაჯგუფებამ 163 (!) დანაშაული ჩაიდინა, დაზარალებულთა რიცხვი 280 ადამიანს აჭარბებს, მაგრამ საქმე ის გახლავთ, რომ არცერთი დაზარალებული და არცერთი დაკავებული ხელს „ტახისკენ“ არ იშვერს და არ ამბობს, რომ მას მომხდარ დანაშაულებთან საერთო აქვს.
როგორც რუსული მედია ამტკიცებს, ყველაზე „ცუდ“ შემთხვევაში, „კანონიერი ქურდის“ სტატუსის გამო, უგლავას რამდენიმე წლით აღუკვეთენ თავისუფლებას.
პარალელურად, მოსკოვში, კიდევ ერთი „კანონიერი ქურდი“, დავით ფანჩვიძე (იგივე, გიორგი ყიფიანი) დააკავეს. მას ნარკოტიკების შენახვა ედება ბრალად, თუმცა დიდია შანსი, რომ ფანჩვიძეც სწორედ სტატუსის გამო გაასამართლონ. ბოლოს ის ციხიდან სამი წლის წინ გათავისუფლდა, თუმცა „კანონიერი ქურდების“ წინააღმდეგ მიღებული კანონის მიუხედავად, რუსეთი არ დაუტოვებია და მოსკოვის პრესტიჟულ უბანში მშვიდად ცხოვრობდა.

ბათო ჯაფარიძე