პოლიტიკა

საგაზაფხულო სესიის პირველივე კვირაში პარლამენტში შეიქმნება 2003-2012 წლებში მოქმედი რეჟიმისა და რეჟიმის პოლიტიკური თანამდებობის პირების საქმიანობის შემსწავლელი საგამოძიებო კომისია, – ამის შესახებ პარტია „ქართული ოცნების“ აღმასრულებელმა მდივანმა, საპარლამენტო უმრავლესობის ლიდერმა, მამუკა მდინარაძემ პარტია „ქართული ოცნების“ ოფისში გამართულ ბრიფინგზე განაცხადა.

„საქართველოში მოქმედებს რადიკალური ოპოზიცია, რომელმაც 2003-12 წლებში, ხელისუფლებაში ყოფნის პერიოდში, ჩაიდინა მრავალი დანაშაული ქართული სახელმწიფოსა და ქართველი ხალხის წინაშე. 2012 წლიდან დღემდე ეს პოლიტიკური ძალა ასრულებს მაოხრებელი გზირის ფუნქციას ქართულ პოლიტიკაში, ღიად უპირისპირდება საქართველოს ეროვნულ ინტერესებს და გადამწყვეტ დაბრკოლებას უქმნის საქართველოში ჯანსაღი პოლიტიკური სისტემის დამკვიდრებას. ამასთან, ამ პოლიტიკური ძალის ბუნებიდან გამომდინარე, ცხადია, რომ ხელისუფლებაში დაბრუნების თეორიულ შემთხვევაში, ის აუცილებლად ჩაიდენს იმავე სახის დანაშაულებს ახალი შემართებითა და ენერგიით, რაზეც მას მწვანე შუქს აუნთებენ იგივე ძალები, რომლებიც 2003-12 წლების ავტორიტარულ, სისხლიან რეჟიმს დემოკრატიის შუქურად მოიხსენიებდნენ.

საზოგადოების მნიშვნელოვანი ნაწილი, ასაკის გამო, არ შესწრებია დანაშაულებს, რომლებსაც „ნაციონალური მოძრაობის“ სისხლიანი რეჟიმი ჩადიოდა, მრავალ ადამიანს კი ეს დანაშაულები, სულ მცირე, ემოციურ დონეზე აქვს მივიწყებული. საზოგადოებას მუდმივად უნდა ახსოვდეს ავტორიტარული რეჟიმის მიერ ჩადენილი დანაშაულები, რათა მომავალში მათი გამეორება არ დაუშვას. სწორედ ამგვარი მიდგომით, ნიურნბერგის პროცესითა და რეჟიმის დანაშაულების მუდმივი შეხსენებით, მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ გერმანიამ დაამარცხა ნაციონალ-სოციალიზმი საზოგადოების ცნობიერებაში. ეს არის გამოცდილება, რომელიც საქართველომაც უნდა გაიზიაროს და პრაქტიკაში დანერგოს“, – განაცხადა მამუკა მდინარაძემ.

მისივე თქმით, აშშ-ის არჩეულმა პრეზიდენტმა, დონალდ ტრამპმა დააანონსა ბრძოლა „დიფ სთეითის“ წინააღმდეგ.

„საქართველოში მოქმედებს რადიკალური ოპოზიცია, რომელიც ჩვენი ქვეყნის პოლიტიკურ სისტემაშია ჩაბუდებული და სწორედ „დიფ სთეითის“ მიერ იმართება. ეს არის „დიფ სთეითის“ მიერ ჩამოყალიბებული მონების ჯგუფი, რომელიც, როგორც ამას თავად „დიფ სთეითის“ მართვის წესი ითვალისწინებს, თვალდახუჭული ემსახურება პატრონის ნებისმიერ ახირებას. შესაბამისად, საქართველოშიც ზუსტად იგივენაირად არის საჭირო რადიკალური ოპოზიციისგან გათავისუფლება, როგორც ამერიკის შეერთებულ შტატებს სჭირდება გათავისუფლება „დიფ სთეითისგან“.

2003-12 წლების რეჟიმის მიერ ჩადენილი უმთავრესი სისტემური დანაშაულების შესახებ ფართოდ არის ცნობილი. ესენია: პატიმრების წამება და წამების სისტემა სასჯელაღსრულების დაწესებულებებში; ადამიანების მკვლელობა, ძალადობა, პირადი ცხოვრების ხელყოფა; კორუფცია და ბიზნესზე ზეწოლა აქტივების დათმობისა და თანხის გამოძალვის მიზნით; კანონიერი მფლობელებისგან მედიასაშუალებების მისაკუთრება; 2008 წლის ომის დაწყების აღიარება და ქართველი სამხედროებისთვის ომის დანაშაულის დაბრალება.

აღნიშნული სისტემური დანაშაულების გამოძიების მიზნით და რეჟიმის შესაფასებლად საქართველოს პარლამენტში საგაზაფხულო სესიის პირველივე კვირაში შეიქმნება 2003-12 წლებში მოქმედი რეჟიმისა და რეჟიმის პოლიტიკური თანამდებობის პირების საქმიანობის შემსწავლელი დროებითი საგამოძიებო კომისია, რომელიც ექვსი თვის განმავლობაში იმუშავებს და მოამზადებს დასკვნას, რომელსაც საქართველოს  პარლამენტი  განიხილავს და დაამტკიცებს სექტემბრის პირველი სასესიო კვირისთვის. დასკვნაში აისახება რეკომენდაციები დამნაშავეთა მიმართ საქართველოს კონსტიტუციით გათვალისწინებული პოლიტიკური და სამართლებრივი რეაგირების ზომების შესახებ“, – აღნიშნა მამუკა მდინარაძემ.

მისივე თქმით, საქართველოს პარლამენტის მიერ დამტკიცებული დასკვნა გადაეცემა საქართველოს პროკურატურას და სხვა შესაბამის ორგანოებს საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად შემდგომი ზომების მიღებისა და დამნაშავეთა დასჯის უზრუნველყოფის მიზნით.

„სპეკულაციების გამოსარიცხად, იმთავითვე ხაზგასმით ვაცხადებთ, რომ 2008 წლის ომის საქმეზე გამოძიების ადრესატები არ იქნებიან სამხედრო მეთაურები და ჯარისკაცები.

დროებითი საგამოძიებო კომისია დაიბარებს და გამოჰკითხავს რეჟიმის თანამდებობის პირებს, აგრეთვე ნებისმიერ სხვა პირს, რომელსაც შეიძლება, ბრალი მიუძღოდეს რეჟიმის მიერ ჩადენილ დანაშაულებში ან რომელიც შეიძლება, ფლობდეს ღირებულ ინფორმაციას აღნიშნულ დანაშაულთა შესახებ.

დასასრულ, კიდევ ერთხელ აღვნიშნავთ, რომ 2003-12 წლების რეჟიმის შეფასებას აქვს გადამწყვეტი მნიშვნელობა ქვეყნის წინაშე არსებული საფრთხეების პრევენციის და საქართველოში ჯანსაღი პოლიტიკური სისტემის ჩამოყალიბებისათვის. შესაბამისად, დროებითი საგამოძიებო კომისიის მუშაობას ენიჭება უდიდესი მნიშვნელობა ჩვენი ქვეყნის შეუფერხებელი განვითარების უზრუნველსაყოფად“, – განაცხადა მამუკა მდინარაძემ.

„ქართული ოცნების“ პოლიტიკური საბჭო განცხადებას ავრცელებს.

„როგორც საზოგადოებისთვის ცნობილია, რამდენიმე სახელმწიფომ დააწესა ფინანსური სანქციები და სავიზო შეზღუდვები ქართველი ხალხის მიერ არჩეული პოლიტიკოსებისა და ხელისუფლების მაღალი რანგის თანამდებობის პირების მიმართ. აღნიშნული გადაწყვეტილებები კიდევ ერთხელ უნდა შეფასდეს როგორც ანტიქართული ნაბიჯი, რომელიც ძირს უთხრის ქართული საზოგადოების ნდობას დასავლური ინსტიტუტების მიმართ.

უნდა აღინიშნოს, რომ რაც უფრო ღრმად აქვს ფესვები გადგმული გლობალურ ომის პარტიას სხვადასხვა ქვეყანაში და რაც უფრო ძლიერია ამა თუ იმ ქვეყანაში „დიფ სთეითის“ მეტასტაზები, რომელიც გლობალური ომის პარტიის არაფორმალური გავლენის მთავარ ინსტრუმენტად გვევლინება, მით უფრო ანტიქართულია შესაბამისი ქვეყნის დამოკიდებულება ქართული სახელმწიფოს და ქართველი ხალხის მიმართ.

უკლებლივ ყველა კონკრეტული პოლიტიკოსი და ბიუროკრატი, რომელიც ანტიქართული განცხადებებით გამოირჩევა, იქნება ეს პრეზიდენტი, პრემიერ-მინისტრი, პარლამენტარი, ევროპარლამენტარი, დიპლომატი თუ ჩინოვნიკი, არის „დიფ სთეითის“ ქსელის წევრი, რომელიც არა ამერიკელი ან ევროპელი ხალხის ინტერესების მიხედვით, არამედ გლობალური ომის პარტიის კარნახით მოქმედებს.

ამერიკის არჩეული პრეზიდენტის გუნდი აკეთებს დამაიმედებელ განცხადებებს ამერიკულ ოფიციალურ სტრუქტურებში „დიფ სთეითის“ განადგურების შესახებ. პრეზიდენტმა ტრამპმა ჯერ კიდევ არჩევნებამდე განაცხადა, რომ „ან ამერიკა გაანადგურებს „დიფ სთეითს“ ან „დიფ სთეითი“ გაანადგურებს ამერიკას“. ფაქტია, რომ გასული 4 წლის განმავლობაში სწორედ „დიფ სთეითი“ ანადგურებდა არა მხოლოდ ამერიკას, არამედ მსოფლიოს არაერთ ქვეყანას. „დიფ სთეითმა“ შეუქმნა უმძიმესი ეკონომიკური პრობლემები ევროკავშირს. „დიფ სთეითმა“ ომის ქარცეცხლში გახვია მსოფლიოს არაერთი სახელმწიფო. ყველაზე მძიმედ კი, „დიფ სთეითის“ პატრონების გამანადგურებელი ეფექტი ჩვენს მეგობარ ქვეყანაზე - უკრაინაზე აისახა. უკრაინა, რომელსაც 2014 წლამდე ჰქონდა სუვერენიტეტი, ტერიტორიული მთლიანობა, მშვიდობა და თითქმის 200-მილიარდიანი ეკონომიკა, დღეს, პრაქტიკულად, განადგურებულია, რაზეც „მაიდანის“ ავტორები არავითარ პასუხისმგებლობას არ იღებენ.

საქართველო უკრაინულ სცენარს დიდი ძალისხმევისა და უკომპრომისო ბრძოლის შედეგად ჯერჯერობით გადაურჩა, თუმცა, მშვიდობისთვის ბრძოლა გრძელდება და ეს ბრძოლა ბოლომდეა მისაყვანი. ვიდრე არსებობს უკრაინაში პირველი ფრონტი, საქართველოში მეორე ფრონტის ინტერესიც ყოველთვის იარსებებს. სწორედ ამას უკავშირდება სანქციები, რომელსაც გლობალური ომის პარტიის კარნახით და „დიფ სთეითის“ ხელით, კონკრეტული სახელმწიფოები ქართველ პოლიტიკოსებსა და თანამდებების პირებს უწესებენ. ქართველმა ხალხმა ბოლომდე უნდა იბრძოლოს, რომ გადარჩეს და საქართველოს უკრაინიზაცია არ დაუშვას. ამით, ჩვენ კარგ საქმეს გავუკეთებთ ევროპასაც, რომლის ქვეყნების უმრავლესობა დღეს „დიფ სთეითის“ თამაშს თამაშობს და საკუთარი ეროვნული ინტერესების დაცვას ვერ ახერხებს.

ევროკავშირის ბიუროკრატიის ღირებულებითი მდგომარეობა დღეს უმძიმესია, რაც ევროპარლამენტის მიერ საქართველოსთან დაკავშირებით მიღებული ხუთი რეზოლუციით ყველაზე კარგად გამოიხატა. ამ რეზოლუციებით ევროპარლამენტმა მოითხოვა ბიძინა ივანიშვილის დასჯა, სააკაშვილისა და სხვა კრიმინალების განთავისუფლება, ლგბტ-პროპაგანდის წინააღმდეგ კანონის გაწვევა და ა.შ. ბოლო, მეხუთე რეზოლუციით ევროპარლამენტმა მოითხოვა ის, რის საჯაროდ მოთხოვნასაც, სერიოზულ მოთამაშეთაგან, მანამდე ვერავინ ბედავდა - რუსეთისთვის სანქციების დაწესება და ქართული ეკონომიკის ჩამოშლა. ამ ტენდენციის გათვალისწინებით, ევროპარლამენტი მეექვსე რეზოლუციაში, მაღალი ალბათობით, რუსეთთან ომის დაწყებასაც ღიად მოგვთხოვს.

კონკრეტული სახელმწიფოების მიერ დაწესებული სანქციების ფორმალური საფუძველი რომ სრულიად არასერიოზულია, ამას დიდი მტკიცება არ ჭირდება. ბიძინა ივანიშვილს ასანქცირებენ იმისათვის, რომ საქართველოში სისხლიანი ავტორიტარიზმი დემოკრატიული მმართველობით ჩაანაცვლა, ადამიანების წამებისა და მკვლელობის, ბიზნესის რეკეტის, მედიის მიტაცების, არჩევნების გაყალბების სისტემური პრაქტიკა დაასრულა, ქვეყნის ეკონომიკა 28 მილიარდიდან 90 მილიარდამდე გაზარდა და საქართველოს 12-წლიანი უწყვეტი მშვიდობა მოუტანა.

ვახტანგ გომელაურს და გმირ პოლიციელებს, მათ შორის 2008 წლის ომში ნაბრძოლ ადამიანებს, ასანქცირებენ იმისათვის, რომ ბოლო ორ წელიწადში ხელისუფლების გადატრიალების სამი ძალადობრივი მცდელობა ეფექტურად აღკვეთეს, თანაც ისე, რომ ამას არათუ მსხვერპლი არ მოჰყოლია, არამედ თუნდაც ერთი ადამიანის ჯანმრთელობაზე არავითარი კვალი არ დაუტოვებია.

ამის საპირისპიროდ, ყველას გვახსოვს გლობალური ომის პარტიისა და „დიფ სთეითის“ ფავორიტების, მერაბიშვილის და გახარიას 26 მაისის და 20 ივნისის სპეცოპერაციები, რომლებიც ერთ შემთხვევაში 4 ადამიანის მკვლელობით, ხოლო მეორე შემთხვევაში - 7 ადამიანის ჯანმრთელობაზე უმძიმესი კვალის დატოვებით დასრულდა. შეგახსენებთ, რომ არც მერაბიშვილის და არც გახარიას სანქცირება აზრად არავის მოსვლია, რადგან „დიფ სთეითში“ იხელმძღვანელეს რუზველტის ცნობილი გამონათქვამით - „ძაღლიშვილია, მაგრამ ჩვენი ძაღლიშვილია“. ლოგიკურია, რომ ვინც „ძაღლიშვილებს“ თავს ევლება, ის გმირ პოლიციელებს ასანქცირებს.

ყველას გვახსოვს ისიც, რომ რუსეთთან 2008 წლის ომის გამჩაღებელი დიქტატორი სააკაშვილი „დიფ სთეითმა“ გმირად და დემოკრატიის შუქურად მონათლა. ლოგიკურია, რომ გლობალური ომის პარტია ომის აგენტისთვის ქებას არ იშურებს. ამ ლოგიკის გაგრძელებაა ისიც, რომ „დიფ სთეითი“ ბიძინა ივანიშვილს მშვიდობისთვის სჯის. ამ ყველაფერს ქართული საზოგადოება ძალიან კარგად არჩევს და სწორედ ამიტომ აქვს „დიფ სთეითის“ სანქციებს საქართველოში ყოველგვარი ძალა დაკარგული.

ნიშანდობლივია, რომ საქართველოს წინააღმდეგ სანქციები პირველად უკრაინის ხელისუფლებას დააწესებინეს, რომლის უმაღლესი თანამდებობის პირები საქართველოს ხელისუფლებას მეორე ფრონტის გახსნისკენ ღიად მოუწოდებდნენ. ამას მოყვა ბალტიისპირეთის ქვეყნების სანქციები, რომლებსაც სუვერენიტეტი, პრაქტიკულად, სრულად აქვთ დაკარგული და მთლიანად „დიფ სთეითის“ კარნახით უწევთ მოქმედება.

თავის დროზე დახურულ კარს მიღმა გაჟღერებულმა მოთხოვნამ და მუქარამ საბოლოოდ საჯარო სახე მიიღო. „ან იომებ ან დაგსჯით“ - ეს არის მარტივი გზავნილი, რომელსაც საქართველო და ქართველი ხალხი გლობალური ომის პარტიისგან იღებს. მეტიც, ოპოზიციის პირით, ქართველი ხალხის დასჯაზეც დაიწყეს საუბარი, რაც იმის უტყუარი ნიშანია, რომ ხელისუფლებაზე მეტადაც კი, გლობალურ ომის პარტიას ქართველი ხალხის უკომპრომისო პოზიცია აღიზიანებს, რომელმაც კოლექტიური ნაცმოძრაობის, ანუ გლობალური ომის პარტიის აგენტურის ხელისუფლებაში დაბრუნება და ომში საქართველოს ხელმეორედ ჩათრევა არ დაუშვა.

საბოლოოდ, ქართველ ხალხს ვერავინ ვერავითარი სანქციებით ვერ შეაშინებს, რადგან საზოგადოებას კარგად ესმის, რომ ქვეყნის განადგურებას ვერცერთი სანქცია ვერ შეედრება. ამიტომ, საქართველოს ხელისუფლებას ვერავინ ვერავითარი სანქციების ფასად ვერ აიძულებს, ქვეყანა გამანადგურებელი ომისთვის გაწიროს. ქართველი ხალხი საქართველოს უკრაინიზაციას არავითარი სანქციების ფასად არ დაუშვებს.

გლობალური ომის პარტია მხოლოდ საზოგადოების უმცირესობის აზრის მანიპულირებას ახერხებს. კოლექტიური ნაცმოძრაობის მხარდამჭერ უმცირესობას დღეს ის ზუსტად ისევე უპირისპირებს საკუთარი ქვეყნის ეროვნულ ინტერესებს, როგორც ეს არაერთ ქვეყანაში გაუკეთებია. ლოკალური ომის პარტიის, ანუ კოლექტიური ნაცმოძრაობის მხარდამჭერებმა ზუსტად იციან, რომ სიმართლე მათ მხარეს არ არის და სწორედ ამიტომ ამბობენ უარს ხელისუფლების ყველა შეთავაზებაზე საჯარო დისკუსიის გამართვასთან დაკავშირებით. თუმცა, სამწუხაროდ, ამ ადამიანებს მონური დამოკიდებულება არ აძლევს იმის შესაძლებლობას, რომ ამერიკული თუ ევროპული ბიუროკრატიის ნაბიჯებს კრიტიკულად შეხედონ.

გლობალური ომის პარტიის გავლენით, თანამედროვე მსოფლიოში მოქმედებს ორუელისეული პრინციპი - „ომი არის მშვიდობა, მონობა - თავისუფლება, ხოლო უმეცრება - ძალა“. ომი, მონობა, უმეცრება და ყველაფრის უკუღმა წარმოჩენა არის მთავარი ინსტრუმენტი, რომლითაც გლობალური ომის პარტია თანამედროვე სამყაროს უდიდეს ნაწილს არაფორმალურად მართავს.

უკვე ზედიზედ მეორედ არ აღიარებენ ეუთო/ოდირის დასკვნას საპარლამენტო არჩევნებთან დაკავშირებით, როდესაც მანამდე ეუთო/ოდირის სადამკვირვებლო მისიის საქართველოში მოწვევას დაჟინებით ითხოვდნენ. მეტიც, ამ დასკვნით გაგულისებულმა ოპოზიციამ და მისმა პატრონებმა ყველაფერი გააკეთეს იმისათვის, რომ საქართველოში ეუთოს დელეგაციის ჩამოსვლა არ დაეშვათ.

ამერიკელ კონგრესმენს, ჯო უილსონს დააინიცირებინეს ე.წ. „მეგობარი აქტი“ საქართველოს შესახებ, რომელსაც, შინაარსიდან გამომდინარე, მხოლოდ „მტერი აქტი“ შეიძლება ეწოდოს. უილსონმა იმოქმედა პრინციპით - „სასიამოვნო სასარგებლოსთან ერთად“ და „დიფ სთეითის“ დავალებების შესრულებას ევროპელი პენსიონერების მძარცველი კეზერაშვილისგან ფინანსური სარგებლის მიღებაც დაურთო. ათეულობით ევროპელი პენსიონერისთვის წართმეული ფული ერთ ამერიკელ პენსიონერს - ჯო უილსონს ხმარდება, რითაც „დიფ სთეითი“ თავის პოლიტიკურ ამოცანას ასრულებს და საქართველოს სანქციებით აშანტაჟებს. ჯო უილსონი არის „დიფ სთეითის“ ერთ-ერთი ყველაზე მძიმე გამოვლინება - დეგრადირებული პოლიტიკოსი ნულოვანი პოლიტიკური კულტურით, რომელიც უხეშად გვემუქრება, რომ დაგვსჯის, თუ არ ვიომებთ.

შეგახსენებთ, რომ ჯო უილსონს, რომელიც თავს კონსერვატიული მსოფლმხედველობის პოლიტიკოსად წარმოაჩენს, ერთხელაც არ დაუგმია ენტონი ბლინკენის გადაწყვეტილება, რომელიც კაცის კაცად და ქალის ქალად მოხსენიების აკრძალვას ითვალისწინებდა და რომელსაც პრეზიდენტ ტრამპის გუნდი ერთხმად გაემიჯნა. აქედან გამომდინარე, გასაკვირი არაა, რომ უილსონი ბლინკენის ხაზს საქართველოს დასჯის ნაწილშიც ერთგულად აგრძელებს.

პრეზიდენტ ტრამპის მიერ „დიფ სთეითის“ მოშლის ამოცანის წარმატებით შესრულებას შეუძლია ქართულ-ამერიკული ურთიერთობების თვისებრივი გადატვირთვა უზრუნველყოს, რაც, გვჯერა, თანაბრად შედის როგორც საქართველოს, ისე ამერიკის შეერთებული შტატების ინტერესებში.

ევროპაში „დიფ სთეითის“ მეტასტაზების მოშლას შედარებით მეტი დრო დასჭირდება. როგორც უნგრეთის პრემიერ-მინისტრმა, ვიქტორ ორბანმა აღნიშნა - „სოროსმა დაკარგა ვაშინგტონი პრეზიდენტ ტრამპის არჩევით, მაგრამ ბრიუსელი კვლავ მის ხელშია“. ბუნებრივია, სოროსში არა კონკრეტული ადამიანი, არამედ „დიფ სთეითის“ უკან მდგომი ოლიგარქიული ქსელი იგულისხმება.

„დიფ სთეითის“ ევროპული მეტასტაზების მოშლა საქართველო-ევროკავშირის ურთიერთობების გადატვირთვის აუცილებელი პირობაა. სწორედ ამ მეტასტაზების აქტიურობის შედეგია არა მხოლოდ ევროკავშირის ბიუროკრატიის არსებული ანტიქართული პოლიტიკა, არამედ უხეში ლგბტ-პროპაგანდა და მიგრაციული პოლიტიკა, რომელიც ევროკავშირის ქვეყნებს თანმიმდევრულად იდენტობას აკარგვინებს და რითაც ჩვენ ქვეყანასაც უშუალოდ ემუქრებიან.

იმედი გვაქვს, 2030 წლამდე ევროკავშირი სრულად დაძლევს არაფორმალური ოლიგარქიული გავლენისა და „დიფ სთეითის“ პრობლემას, რაც შექმნის სათანადო პირობებს საქართველოს ევროკავშირში გასაწევრიანებლად. ამასთან, საქართველო არა მხოლოდ პასიურად უნდა დაელოდოს ცვლილებებს ევროკავშირში, არამედ თავადაც აქტიური წვლილი უნდა შეიტანოს ევროკავშირის წინაშე არსებული პრობლემების დაძლევაში.

მხოლოდ მშვიდობით, ღირსებით და კეთილდღეობით ევროპისკენ და ევროპაში - ეს არის დევიზი, რომელიც 2030 წლამდე არა მხოლოდ საქართველოსთვის, არამედ ევროკავშირის თითოეული წევრი სახელმწიფოსთვის უნდა გახდეს თანაცხოვრების საკვანძო პრინციპი", - ნათქვამია განცხადებაში.

ბიძინა ივანიშვილის სანქცირება მისასალმებელია, თუმცა ეს აქამდეც უნდა გაკეთებულიყო - ფიქრობს ბობ ჰამილტონი, ამერიკის ჯარის თადარიგის პოლკოვნიკი და „საგარეო პოლიტიკის კვლევის ინსტიტუტის“ ევრაზიის პროგრამის დირექტორი. პოლკოვნიკს მიაჩნია, რომ „ქართულ ოცნებას“ დასავლეთში, განსაკუთრებით კი ვაშინგტონში ბოლო დროს უფრო და უფრო მეტად ხედავენ, როგორც ამერიკის მოწინააღმდეგეების - ჩინეთისა და ირანის მიმართ მეგობრულად განწყობილ მთავრობას, ეს კი ნაკლებ სავარაუდოა, რომ მათ რესპუბლიკელი ლიდერების კეთილგანწყობას მოუტანს. ამასთან, მისი აზრით, სანქცირებული ხელისუფლების მეთაურობით მოქმედ ჯართან და თავდაცვის ძალებთან სამხედრო თანამშრომლობაც ნაკლებ მიზანშეწონილი გახდება.

• 2025 წლის დადგომამდე რამდენიმე დღით ადრე ამერიკამ ბიძინა ივანიშვილს ფინანსური სანქციები დაუწესა. განმარტებაში ნათქვამი იყო, რომ ამის მიზეზი არა მხოლოდ საქართველოში დემოკრატიისთვის ძირის გამოთხრა, არამედ, რუსეთის სასარგებლოდ მოქმედებაა. რას ფიქრობთ ვაშინგტონის ამ ნაბიჯზე და ამ შეფასებაზე?

ეს სიგნალი იყო ვაშინგტონიდან, თეთრი სახლიდან საქართველოს მთავრობისთვის, რომ ახლა ამერიკა საქართველოს ტრაექტორიას აი, ასე ხედავს - არა მხოლოდ როგორც მზარდად ავტორიტარულს და ზოგ შემთხვევაში ძალადობრივ ავტორიტარიზმს, მაგრამ ასევე იმ ევროპული მომავლისგან დაშორებას, რომელიც ქართველი ხალხის 80%-ის თქმით, მას სურს, და რუსეთისკენ მიბრუნებას. სანქციების გამოცხადება, და ის გზა, რაც ადმინისტრაციამ მის დასაწესებლად გამოიყენა, იმის თქმას ნიშნავდა, რომ ამერიკა ხედავს საქართველოს არა მხოლოდ როგორც ავტორიტარულს, არამედ ასევე, როგორც პრორუსულსაც.

- ახსენეთ, რომ ეს დაგვიანებული ნაბიჯიც კია. რატომ ფიქრობთ, რომ ეს სანქცია უფრო ადრეც უნდა დაწესებულიყო. და თუ ასეა, რა რეალური გავლენა ან ძალა ექნება ახლა მას? რას ნიშნავს ვაშინგტონისგან მისი ახლა, სწორედ ამ ეტაპზე დაწესება?

• დიახ, როგორც გითხარით, ეს ნაბიჯი გვიან გადაიდგა. ვფიქრობ, შეიძლებოდა ეს 6 თვის წინაც კი გაგვეკეთებინა, ან ერთი წლის წინაც კი, შეგვეძლო 2023 წელსაც კი გაგვეკეთებინა, როცა უცხოეთის აგენტების კანონი წარმოადგინეს და ამას პროტესტი მოჰყვა. გასული რამდენიმე წლის განმავლობაში ამის ბევრი შესაძლებლობა იყო, რადგან ნათელი ხდებოდა, რომ ეს მთავრობა მზარდად ავტორიტარული და მზარდად ანტიდასავლური იყო, [მოქმედებდა] ქართველი ხალხის უმრავლესობის სურვილის წინააღმდეგ.

ვერ ვიტყვი იმას, რომ ერთი წლის ან წელიწადნახევრის წინ რომ გაგვეკეთებინა ეს, საქართველო ახლა სრულებით განსხვავებულ ტრაექტორიაზე იქნებოდა და პროევროპული, ევროკავშირისა და ნატოში ინტეგრაციის გზას დაუბრუნდებოდა. მაგრამ ჩვენ ნამდვილად დავუშვით ამ პროცესის განვითარება ზედმეტად დიდხანს საქართველოს მთავრობისთვის რეალური შედეგების ან საზღაურის გარეშე... უფრო ადრე უნდა გამოგვეყენებინა ეს ინსტრუმენტები და ბერკეტები რაც გვქონდა, რათა გვეცადა და შეგვეჩერებინა ავტორიტარიზმისკენ და ანტიდასავლური მიმართულებით, ქართველი ხალხის სურვილების საწინააღმდეგოდ სვლა. 

- მაშინ რატომ გადაწყდა ივანიშვილის დასანქცირება ახლა? რაზე მიუთითებს ეს? ჩვენ არ გვინახავს ფინანსური სანქციები პრემიერ-მინისტრის, პარლამენტის თავმჯდომარის ან იმ მაღალი რანგის ხელისუფალთა მიმართ, ვისაც მთავრობაში ოფიციალური პოზიცია აქვს და ამა თუ იმ კონკრეტულ ნაბიჯზე თუ კანონზე შეიძლება იყოს პასუხისმგებელი. რაზე მიუთითებს ის, რომ სანქციების სამიზნე ბიძინა ივანიშვილი გახდა?

- ეს კარგი შეკითხვაა და აქ ორი რამაა მნიშვნელოვანი. ბიძინა ივანიშვილი არის პარტიის ლიდერი და ქვეყნის დე-ფაქტო მმართველი. თუმცა მას არ აქვს ფორმალური სამთავრობო როლი, ის არც პრეზიდენტია, არც პრემიერი და არც მინისტრი. შესაბამისად, ეს საშუალებას აძლევს ამერიკის შეერთებულ შტატებს თავიდან აიცილოს პრემიერ-მინისტრის, პარლამენტის სპიკერის, პრეზიდენტის ან სხვათა სანქცირება. ის ასევე აძლევს მას საშუალებას მომავალში [სანქციების] ესკალაცია მოახდინოს და გამოაცხადოს სანქციების ახალი რაუნდები საქართველოს მთავრობის წარმომადგენლების მიმართ, როგორც ეს სხვა პირების თუ კომპანიების მიმართ გაგვიკეთებია. ასე ვიქცეოდით 2014 წლის შემდეგ რუსეთთან მიმართებით.

ეს ასევე არის დე-ფაქტო აღიარება იმის, რომ ქვეყანას [ბიძინა] ივანიშვილი მართავს. ისაა საქართველოში ყველაზე ძლევამოსილი პირი, მიუხედავად იმისა, რომ არ აქვს სამთავრობო როლი. ის ქვეყანას კულისებიდან მართავს და ვფიქრობ ეს სანქციები იმიასაც აღნიშვნაც იყო, რომ ჩვენ ეს გვესმის.

 - ექსპერტები განმარტავენ, რომ სანქცია არასდროსაა თვითმიზანი და ის კონკრეტული პირისა თუ ჯგუფის წინააღმდეგ იმიტომ წესდება, რომ მათ ქცევა, კურსი შეცვალონ. და რომ ყოველთვის რჩება სივრცე მათი გაძლიერების, გამკაცრების, უფრო მაღალ დონეზე აყვანის. რა ხდება ამ კუთხით საქართველოსთან მიმართებით? რა შეიძლება კიდევ ვიხილოთ?

- უპირველეს ყოვლისა, სანქციების მიზანი არის უცხო ქვეყნის მთავრობის ან კონკრეტული პირის მიერ ამა თუ იმ კონკრეტულ ქცევაზე პასუხისმგებლობის, საფასურის დაწესება. მხოლოდ სანქციები იშვიათად ცვლის [ვინმეს] ქცევას. ამან უნდა იმოქმედოს სხვა ბერკეტებთან, კომბინაციაში - დიპლომატიურ, საინფორმაციო, შეიძლება სხვა ეკონომიკურ ინსტრუმენტებთან ერთად. მთავრობამ შეიძლება შეცვალოს ქცევა, როდესაც ის წნეხის წინაშეა სხვადასხვა მიმართულებით. მხოლოდ ფინანსური სანქცია, თუკი მართლაც მთელი ქვეყნის ეკონომიკური გადარჩენა ამაზე არაა დამოკიდებული, იშვიათად ცვლის ქცევას. მაგრამ ის ზრდის ამ ქცევის საზღაურს. სხვა ინსტრუმენტებთან ერთად. იქნება ეს დიპლომატიური, საინფორმაციო, ეკონომიკური, ზოგჯერ პოზიტიური წახალისებაც კი - ყოვლისმომცველ მიდგომას შეუძლია ქცევის შეცვლა. სანქციების მიზანი კი საზღაურის დაწესება და სიგნალის გაგზავნაა.

რაც შეეხება უშუალოდ ივანიშვილის დასანქცირებას, ეს დიდი ნაბიჯია... გვქონდა სანქციები სხვადასხვა მაღალჩინოსნის, მოსამართლის წინააღმდეგ, მაგრამ აღმასრულებელი ხელისუფლების მაღალი რანგის წარმომადგენლების სანქციები არ გვინახავს, პრემიერი იქნებოდა ეს თუ სხვა მინისტრები. ეს კვლავ უტოვებს შეერთებულ შტატებს შესაძლებლობას, რომ საბოლოოდ ისინიც დაასანქციროს, და მათ ვერ შეძლონ მაგალითად, ამერიკაში ჩამოსვლა თავისი ოფიციალური ფუნქციების შესასრულებლად.

კიდევ ერთი რამ, რისი გაკეთებაც ამერიკას შეუძლია საზღაურის გასაზრდელად, არის სანქციების ივანიშვილის ოჯახზე და მის ახლობლებზე გავრცელება. როგორც ეს რუსეთში და ზოგიერთ სხვა ქვეყანაში გავაკეთეთ. რაც უშუალოდ მისთვის და მისი ოჯახისთვის გაზრდის [ამ ქმედებებისთვის] საფასურს. თუ ვიგრძნობთ, რომ მეტის გაკეთებაა საჭირო, შესაძლებელია სანქციების მის ოჯახზე და ახლო წრეზე გავრცელება. თუნდაც მთავრობის დასანქცირების გარეშეც კი, პირადად მისი პასუხისმგებლობის გაზრდა. 

- ზოგიერთი შეფასებით, ამ სანქციის გზავნილი შეიძლება იმაზე მნიშვნელოვანიც კი იყოს, ვიდრე უშუალოდ ფინანსური ზიანი - რომ ეს ქართველ ხალხთან ერთად, “ქართული ოცნების” შიდა წრესაც მიემართება და მიუთითებს, რომ ბიძინა ივანიშვილი ხელშეუხებელი არაა და შესაბამისად, ვერც სხვა ვინმე გაექცევა ამგვარი პასუხისმგებლობას. ფიქრობთ, რომ ამან შიდა შესაძლოა პოლიტიკურ პროცესზე რეალური გავლენა მოახდინოს?

• დარწმუნებული ვარ ეს იქნებოდა თეთრი სახლის გათვლის ერთ-ერთი ნაწილი, რომ თუკი ამ ადამიანს ისე ხედავენ, თითქოს ის კანონზე მაღლა დგას, [აჩვენონ, რომ] ეს ასე არაა, ყოველ შემთხვევაში, არა ამერიკული კანონმდებლობით. რაც შეეხება შიდა რღვევას, ეს ძნელი სათქმელია. უნდა ვაღიაროთ, რომ საქართველოს მთავრობა მიემართება პერსონალიზებული ავტორიტარული, პუტინის მსგავსი რეჟიმის მიმართულებით, როგორიც ასადის რეჟიმი იყო, როგორიც ალიევის რეჟიმია აზერბაიჯანში და ასე შემდეგ. ერთი რამ, რისი თქმაც გარკვეული დარწმუნებით შეგვიძლია ამ პერსონალიზებული ავტორიტარული რეჟიმების შესახებ, როგორიც საქართველოს მთავრობაა, ისაა, რომ ისინი მტკიცედ გამოიყურება, მაგრამ ისინი მყიფეა. ასე რომ როდესაც ბზარები ჩნდება, ისინი ძალიან სწრაფად ვრცელდება და მთელი სტრუქტურა იშლება. ეს ვნახეთ სირიაში, დიდი დრო არ დასჭირდა იმას, რომ უსაფრთხოების ძალებს ასადი მიეტოვებინათ და ის ქვეყნიდან გაქცეულიყო. ასე რომ, გარკვეულ ეტაპზე, თუკი წნეხი საკმარისად დიდხანს შენარჩუნდება, სავარაუდოა, რომ საქართველოს მთავრობა დაიშლება ისე, როგორც ერთი ფიგურის ირგვლივ აშენებული ამგვარი ავტორიტარული რეჟიმების უმეტესობა იშლება.

- ცოტა ხნის წინ მიხეილ ყაველაშვილმა პრეზიდენტის ფიცი დადო და რამდენიმე წინააღმდეგობრივ კანონს ხელიც მალევე მოაწერა. სალომე ზურაბიშვილმა სასახლის დატოვებისას თქვა, რომ ლეგიტიმურობა თან მიაქვს. რას ფიქრობთ ამ სიტუაციაზე და იმ ახალ რეალობაზე, რაც მიხეილ ყაველაშვილის ინაუგურაციამ შექმნა?

- სალომე ზურაბიშვილმა, რომელსაც დასავლეთის წარმომადგენელთა უმეტესობა ლეგიტიმურ პრეზიდენტად მიიჩნევს, ორბელიანის სასახლის დატოვებითთავიდან აიცილა ფიზიკური, შესაძლო ძალადობრივი კონფრონტაცია და ეს შესაძლოა ღირდა კიდეც ამ ცერემონიული პოსტის დათმობად. ვფიქრობ, დასავლურმა მთავრობებმა მკაფიოდ უნდა თქვა, რომ ყაველაშვილი არაა საქართველოს ლეგიტიმური პრეზიდენტი. ის სამართლებრივად არაა ლეგიტიმური პრეზიდენტი. პარლამენტი მოქმედმა პრეზიდენტმა უნდა მოიწვიოს. ეს არ მომხდარა, რადგან სალომე ზურაბიშვილი მიიჩნევს, რომ პარლამენტი არალეგიტიმურია, რადგან არჩევნები, რომლითაც ის აირჩიეს, მოპარულია - არსებითად მანიპულირებული. ოპოზიციას არ დაუკავებია მანდატები. ასე რომ, ესაა ერთპარტიული პარლამენტი, რომელიც არალეგიტიმურია, ის ნიშნავს არალეგიტიმურ პრეზიდენტს. დასავლურმა მთავრობებმა ძალიან ნათლად უნდა თქვან, რომ ეს კაცი მათი შეხედულებით, არ წარმოადგენს ქართველი ხალხის ნებას. ის არალეგიტიმური არჩევნების შედეგად შეკრებული არალეგიტიმური პარლამენტის დანიშნული არალეგიტიმური პრეზიდენტია.

- ჩვენ საპარლამენტო არჩევნებიდან რამდენიმე დღის შემდეგ ვისაუბრეთ და მაშინ ამბობდით, რომ არჩევნების ოფიციალური შედეგების თაობაზე კითხვები ქვეყანას რთულ, ბუნდოვან და მეტი იზოლაციის მდგომარეობაში აყენებდა საერთაშორისო პარტნიორებთან ურთიერთობაში. ამის შემდეგ ვიხილეთ ინდივიდუალური სანქციები, სავიზო შეზღუდვები, "მაგნიტსკის აქტში" შინაგან საქმეთა მინისტრის შეყვანა. რა ვითარებაა შექმნილი დღეს ქვეყნისთვის, რომელსაც ამერიკელი და ევროპელი პარტნიორები სანქციებს უწესებენ და ახალი არჩევნების ჩატარების შესაძლებლობის განხილვისკენ მოუწოდებენ?

• საქართველო დასავლური მთავრობებისგან უფრო ნაკლებ ყურადღებას მიიღებს და უფრო ნაკლებ პრიორიტეტული გახდება. საქართველოს მნიშვნელობა დასავლეთისთვის - ევროპის, ევროკავშირის, ნატოსა და ამერიკისთვის ორ ფაქტორს ეფუძნებოდა: ერთი, ეს იყო იდეა, რომ საქართველო აშენებდა სამოქალაქო საზოგადოებას და დემოკრატიულ მმართველობას იმ სამეზობლოში, სადაც ეს ყველაფერი ძალიან იშვიათია და მას შეეძლო ამ რეგიონში სხვა ქვეყნებისთვის მაგალითი ყოფილიყო. მას ხედავდნენ, როგორც ქვეყანას, რომელიც ცდილობდა დემოკრატიზაციას, ლიბერალიზაციას... და თუ ეს პროცესი დასრულდება, საქართველო დასავლური მთავრობებისთვის პრიორიტეტების სიაში ძალიან დაბლა ჩაცურდება.

ამ მთავრობასთან ნებისმიერი ოფიციალური კომუნიკაცია მის ლეგიტიმაციას ახდენს - მთავრობის, რომელზეც ვფიქრობ, დასავლური მთავრობების უმრავლესობა თანხმდება, რომ არალეგიტიმურია. ჩვენ უკვე ისეთი სიტყვების გამოყენებასაც კი ვიწყებთ, როგორებიცაა დეფაქტო პრემიერი, დეფაქტო თავდაცვის მინისტრი... ასე რომ, თუ ასეთ ენას ვიყენებთ, მაშინ ნამდვილად არ უნდა ვაგრძელებდეთ ფორმალურ დიპლომატიურ კორესპონდენციას მათთან.

- ირაკლი კობახიძე ამბობს, რომ სანქციები ჯილდოა ქვეყნის ეროვნული ინტერესების მსახურებისთვის, და რომ 20 იანვრის შემდეგ ყველაფერი გაუმჯობესდება. თუმცა ბოლო დროს ხშირად გვესმის კრიტიკა რესპუბლიკელი კანონმდებლებისგან, განსაკუთრებით კი ჯო უილსონისგან, რომელიც ამ საკითხს ახალ კონგრესშიც აყენებს. რას ნიშნავს ეს განწყობები კონგრესიდან?

- “ქართული ოცნების” ხელისუფლება იმავე შეცდომას უშვებს, რასაც ბევრი სხვა მთავრობა [მსოფლიოში], როცა ამერიკასთან აქვთ საქმე. ესაა არასწორი გაგება იმის, თუ როგორ მუშაობს ამერიკული სისტემა და მიიჩნევენ, რომ მთელი ძალაუფლება თეთრ სახლშია თავმოყრილი, პრეზიდენტი ტრამპი ან ბაიდენი კი ყველაფერს გააკეთებენ, რაც ენდომებათ და როგორც კი დონალდ ტრამპი ძალაუფლებას დაიბრუნებს, ყველაფერი რიგზე იქნება.

ვფიქრობ, ეს ნაწილობრივ ეფუძნება იმის აღქმას - რაც ჩემი აზრით, არასწორია - რომ ტრამპი თუ კეთილგანწყობილია ისეთი მემარჯვენე პოპულისტური ავტორიტარების მიმართ, როგორიც ორბანი, ფიცო ან ერდოღანია, ან თუნდაც პუტინი, თითქოს “ქართული ოცნება” მოექცევა ამ კატეგორიაში და თეთრი სახლი მას კეთილი ან დადებითი თვალით შეხედავს... ეს არაა საკმარისი იმისთვის, რომ ისინი თეთრი სახლის რადარზე აღმოჩნდნენ. ტრამპმა შეიძლება ერთი-ორჯერ კეთილი სიტყვებიც კი თქვას, მაგრამ შედეგად ეს რაიმე ტიპის გადატვირთვას არ გამოიწვევს.

მეორე არასწორი აღქმა კონგრესის როლს ეხება. კონგრესს ნამდვილად მნიშვნელოვანი როლის შესრულება შეუძლია საგარეო პოლიტიკაში, მიუხედავად იმისა, რომ როგორც წესი მას თეთრი სახლი განსაზღვრავს. როდესაც საქმეში კონგრესი ერთვება, მას შეუძლია გამოსცეს კანონმდებლობა და თეთრ სახლს რაიმე ნაბიჯი გადაადგმევინოს, ან არ გადაადგმევინოს.

დონალდ ტრამპის პრეზიდენტობის პირველი ვადისას, კონგრესმა სანქციები დაუწესა რუსეთს და ის კანონის ფორმით მიიღო. რაც ნიშნავს, რომ მხოლოდ კონგრესსვე შეუძლია მათი მოხსნა. როგორც წესი, თეთრი სახლი წყვეტს ამას, მაგრამ როდესაც ეს კონგრესის დაწერილია, მისი უფლებამოსილების ფარგლებშია და კანონის ფორმა აქვს, მაშინ მხოლოდ კვლავ კონგრესს შეუძლია მისი შეცვლა. მაშინ ეს კონგრესმა იმიტომ გააკეთა, რომ არსებობდა შეშფოთება, რომ თუ დონალდ ტრამპს ამის შესაძლებლობა ექნებოდა, შეიძლებოდა ეს სანქციები მოეხსნა.

ჰელსინკის კომისია, ჯო უილსონის ლიდერობით, ძალიან მტკიცე ხმაა საქართველოს ევრო-ატლანტიკური ინტეგრაციის, ევროპული მომავლის თაობაზე და საქართველოს ავტორიტარული, პრორუსული შემობრუნების წინააღმდეგ. 

- ბოლო დროს შესამჩნევია, რომ რესპუბლიკელ კანონმდებელთა მხრიდანაც, იცვლება “ქართულ ოცნებაზე” საუბრის კონტექსტი. უფრო და უფრო ხშირად ისმის ის, რომ ეს ამერიკის მოწინააღმდეგეების - ირანისა და ჩინეთის მიმართ მეგობრულად განწყობილი ხელისუფლებაა. როგორ გგონიათ, რას ცვლის ეს იმასთან დაკავშირებით, თუ როგორ დაინახავენ რესპუბლიკელი ლიდერები საქართველოს მმართველ გუნდს - იქნება ეს დონალდ ტრამპის თეთრი სახლი, სახელმწიფო დეპარტამენტი თუ რესპუბლიკელთა უმრავლესობის მქონე კონგრესი?

- ვფიქრობ, ეს ძალიან ჭკვიანური იყო [ჯო უილსონის] მხრიდან, რომ მან გააფართოვა ამ თემაზე საუბარი არა მხოლოდ როგორც ავტორიტარული და პრორუსული მთავრობის შესახებ, არამედ მის შესახებ, ვისაც კარგი ურთიერთობა აქვს ირანთან და ჩინეთთან, ჩინეთის სტრატეგიული პარტნიორია, ჩინური კომპანია ააშენებს ახალ, ანაკლიის პორტს. ვფიქრობ ეს გზავნილები თეთრ სახლს მიემართება, რადგან ჯო უილსონმა იცის, რომ მომავალი ტრამპის ადმინისტრაცია შესაძლოა რუსეთის მიმართ უფრო ნაკლებ მკაცრი იყოს, და ჩინეთისა და ირანის მიმართ იყოს უფრო მკაცრი, ვიდრე - ახლანდელი ადმინისტრაცია...

და იმის თქმით, რომ საქართველოს მთავრობა ასევე არის პროირანული და პროჩინური, ვფიქრობ ჯო უილსონი და სხვები, ვინც ამას ამბობენ, [ხვდებიან] რომ ადამიანები თეთრ სახლში, რომლებსაც შესაძლოა იმდენი მიმღებლობა არ ჰქონდეთ “პრორუსულობის” არგუმენტის, უფრო მიმღებლები იქნებიან იმ არგუმენტის, რომ “ქართული ოცნება” პროჩინური და პროირანულია. ესაა “ქართული ოცნების” მთავრობის მოქცევა იმ ჩარჩოში, რომ ის არამხოლოდ ავტორიტარული და პრორუსულია, არამედ, ასევე თანამშრომლობს ამერიკის სხვა მოწინააღმდეგეებთან.

- თქვენ კარგად იცნობთ ქართულ თავდაცვის ძალებს, სისტემას შიგნით და ქართველ სამხედრო მეთაურებსაც. როგორ ფიქრობთ, იმ ვითარებაში, როდესაც შინაგან საქმეთა მინისტრი დასანქცირებულია, და შიდა უსაფრთხოების ძალები ხშირად გამოიყენება დემონსტრაციების დასაშლელად, რა ვითარება ექმნება ქართულ ჯარს, რომელიც დასავლელ პარტნიორებთან ათწლეულებია თანამშრომლობს, იღებს წვრთნას ამერიკის, ბრიტანეთისა თუ სხვა პარტნიორების შესაბამისი უწყებებისგან. როგორ შეიძლება გაგრძელდეს სამხედრო ურთიერთობები?

- ეს ქართულ თავდაცვის ძალებს ძალიან, ძალიან დელიკატურ სიტუაციაში აყენებს. რადგან თავდაცვის სამინისტროსა და ძალების პოლიტიზება ძალიან საშიში გზაა. [როგორც წესი] დემოკრატიაში არის ძალიან ძლიერი ნორმები, ინსტიტუციური გაყოფა შეიარაღებული, თავდაცვის ძალების მიერ ქვეყნის საგარეო საფრთხისგან დაცვასა და შიდა წესრიგის დაცვას შორის. მაგალითად, შეერთებული შტატების ჯარს ნულოვანი როლი და უფლებამოსილება აქვს ქვეყნის შიგნით წესრიგის შენარჩუნებაში, გარდა კონკრეტული ექსტრაორდინარული სიტუაციებისა. 

ასე რომ ძალიან მართებული და სწორია, რომ საქართველოს თავდაცვის ძალები ამ კონფრონტაციის მიღმა რჩება, ყოველ შემთხვევაში ამ ეტაპზე მაინც და თუკი შეიქმნება რაიმე უფრო დიდი ესკალაცია, უფრო დიდი მასშტაბის ძალადობრივი ესკალაცია, რომელიც საქართველოს თავდაცვის ძალებს ჩააგდებს იმ პოზიციაში, რომ სხვა გამოსავალი აღარ დარჩეს, რომ არჩევანი გააკეთოს - თუკი კონფრონტაცია “ქართული ოცნების” მთავრობასა და მეორე მხრივ პოლიტიკურ ოპოზიციასა და სამოქალაქო საზოგადოებას შორის ისეთ ეტაპზე იქნება, რომ საქართველოს თავდაცვის ძალები ამაში ჩართული აღმოჩნდება, ეს ყველაფერს მხოლოდ გააუარესებს. ვფიქრობ აღმაფრთოვანებელია ის, რომ ისინი ცდილობენ ამ ყველაფრის მიღმა და აპოლიტიკურად დარჩენას.

საქართველოს თავდაცვის ძალების ბევრ მეთაურს განათლება ევროპაში, ამერიკასა და კანადაში აქვს მიღებული. მათ ესმით სამხედრო და სამოქალაქო ნაწილებს შორის ურთიერთობა, ჯარის როლი დემოკრატიაში და ის, რომ ჯარი აპოლიტიკური უნდა იყოს. და ეს კარგია. ცუდი ისაა, რომ დასავლეთში განათლებამიღებული და გაწვრთნილი ბევრი ოფიცერი ქართული თავდაცვის ძალებიდან წავიდა, რადგან ესმოდათ, რომ დასავლური ცოდნა და წვრთნა მათ კარიერას უკვე აღარ წაადგებოდა. ბევრი მაღალი რანგის ოფიცერი, ვისაც მე პირადადაც კი ვიცნობ, მიდის. ზოგი ქვეყნიდანაც კი მიდის, რადგან შიშობს თავისი პროფესიული კარიერის გამო...

ვფიქრობ, ქართულ ჯარში საკმარისი ცოდნაა იმისა, როგორი უნდა იყოს მისი როლი დემოკრატიაში, ის არ ერევა კონფრონტაციაში და იმედი მაქვს შეძლებენ, რომ ასეც გაგრძელდეს. რადგან როცა ჯარი ყაზარმებიდან გამოდის, ეს მხოლოდ ძალადობის ესკალაციას იწვევს.

- როგორ ფიქრობთ, რამდენად შესაძლებელია გარკვეული ტიპის სამხედრო თუ თავდაცვითი კუთხით თანამშრომლობა ამერიკა-საქართველოს შორის იმ პირობებში, როცა მნიშვნელოვანი წვრთნები და მთავრობის ფინანსური დახმარება გაყინულია?

- ძნელი სათქმელია. თუკი მოვლენები იმავე ტრაექტორიით განვითარდება, როგორც ახლა, თუკი აღარ ჩატარდება წვრთნები საქართველოსთან, საერთაშორისო სამხედრო საწვრთნელი და საგანმანათლებლო პროგრამები ალბათ შეწყდება ან გაიყინება, ეს ნიშნავს, რომ ამერიკული ფინანსები ქართველების განათლებისა და წვრთნებისთვის ამერიკასა თუ ევროპაში დიდი ალბათობით ასევე გაიყინება. ეს შეამცირებს ასევე ქართული თავდაცვის ძალების წევრების შესაძლებლობას, რომ წვრთნა და განათლება დასავლეთში მიიღონ. ეს მათი კარიერისთვის წარმატების მომტანი აღარ იქნება. ეს ამ მთავრობაში უკვე ტვირთი გახდება. ბევრს აღარც კი უნდა დასავლეთში სასწავლებლად წასვლა, რადგან ესმით, რომ მათი ქართულ ძალებში დაბრუნებით, მათი კარიერა პრაქტიკულად დასრულდება. ასე რომ ეს სამხედრო თანამშრომლობისთვის კარგს არაფერს მოასწავებს. 

ვაშინგტონში არის ხალხი, ვინც ამბობს, რომ სამხედრო ურთიერთობა უნდა გაგრძელდეს და შენარჩუნდეს, როგორც მთლიანი ურთიერთობის მტკიცე საფუძველი და იქნებ შემდეგ შევძლოთ ამ ურთიერთობის თავიდან აშენება სწორედ ამ სამხედრო პარტნიორობაზე დაფუძნებით. ჩემი აზრით, ეს შეცდომა იქნება. ეს გვიცდია სხვა ადგილებშიც, სადაც ამერიკასთან სამხედრო თანამშრომლობა მრავალმხრივი თანამშრომლობის ყველაზე მნიშვნელოვანი ნაწილი იყო. ეს თითქმის არასდროს გამოდის. მე არ ვურჩევდი არავის საქართველოსთან დაკავშირებით ამის გაკეთებას. სამხედრო დახმარება უნდა შეწყდეს ისევე, როგორც ყველა სხვა ტიპის დახმარება საქართველოს მთავრობისთვის.

ეს მიზანშეწონილი არ იქნება. სულ მცირე მიზანშეუწონელია ამერიკისთვის საქართველოს ჯარისთვის წვრთნების გაგრძელება, აღჭურვილობის მიწოდება და წვრთნა, ცოდნის მიწოდება ქართული ჯარისთვის მაშინ, როცა ის ემსახურება არალეგიტიმურ მთავრობას, ავტორიტარულს და ქართველი ხალხის ინტერესების საწინააღმდეგოდ მოქმედ მთავრობას. ძალიან კარგია, რომ საქართველოს თავდაცვის ძალები არ ხდება პირდაპირ ჩართული ქვეყნის მთავრობასა და ქართველ ხალხს შორის ამ დაპირისპირებაში. მაგრამ მიუხედავად ამისა, არ მგონია, რომ ამერიკის ან ქართველი ხალხის ინტერესებში იყოს ის, რომ სამხედრო თანამშრომლობა გაგრძელდეს მაშინ, როდესაც სხვა ტიპის თანამშრომლობა გაყინულია. 

წყარო: ამერიკის ხმა

ავტორი: ეკა მაღალდაძე

თუ სადმე ერევა რუსეთი, როდესაც მეზობელ ქვეყნებზეა საუბარი, ის ერევა უკრაინაში და ყველას ურჩევნია, მიხედოს უკრაინას, რომელიც გაწირეს განადგურებისთვის, - ამის შესახებ საქართველოს პრემიერ-მინისტრმა ირაკლი კობახიძემ ჟურნალისტებს საფრანგეთის პრეზიდენტის განცხადებებთან დაკავშირებით დასმული კითხვის საპასუხოდ განუცხადა.

მთავრობის მეთაურის შეფასებით, რეალური პრობლემა, რომელიც დღეს ყველას წინაშე დგას, არის განადგურებული უკრაინა.

„საფრანგეთის პრეზიდენტმა მიხედოს უკრაინას, რომელიც გაწირეს განადგურებისთვის. მე ვსაუბრობ იმაზე, რაც არის რეალური პრობლემა. ტყუილებზე ვერ გავაკეთბ კომენტარს. კომენტარს ვაკეთებ იმ პრობლემაზე, რომელიც დგას ყველას წინაშე - ეს არის განადგურებული უკრაინა“, - განაცხადა ირაკლი კობახიძემ. 

ჩვენ თავის დროზე ქალბატონ პია კაუმასთან გვიწევდა საუბარი იმასთან დაკავშირებით, თუ როგორ მუშაობს ლიბერალური ფაშიზმი მაგალითად საქართველოში და რეალურად თვითონ შეიგრძნო ყველაზე კარგად ლიბერალური ფაშიზმის ეფექტი, - ამის შესახებ საქართველოს პრემიერ-მინისტრმა ირაკლი კობახიძემ ჟურნალისტებს განუცხადა.

მთავრობის მეთურის შეფასებით, პია კაუმამ დაინახა ისიც, რომ ლიბერალური ფაშიზმი ქართული მოვლენა არ არის და მასშტაბურად კოორდინირებულია.

„პირველ რიგში მინდა, მადლობა გადავუხადო ქალბატონ პია კაუმას მისი მონდომებისთვის, მისი სურვილისთვის, დაეხმაროს ქვეყანას და მისი დამოკიდებულება ჩვენი ქვეყნის მიმართ ყოველთვის ასეთი იყო. ამას უკავშირდებოდა პია კაუმას მზაობა საქართველოში ვიზიტთან დაკავშირებით, თუმცა, ხედავთ, როგორი იყო კონკრეტული სუბიექტების დამოკიდებულება ამ განზრახვის მიმართ, რაც აბსოლუტურად გამაოგნებელია. ჩვენ თავის დროზე ქალბატონ პია კაუმასთან გვიწევდა საუბარი იმასთან დაკავშირებით, თუ როგორ მუშაობს ლიბერალური ფაშიზმი მაგალითად საქართველოში და რეალურად, თვითონ შეიგრძნო ყველაზე კარგად ლიბერალური ფაშიზმის ეფექტი. ვფიქრობ, ქალბატონმა კაუმამ დაინახა ისიც, რომ ეს არის კოორდინირებული საკმაოდ მასშტაბურად. ეს არ არის ქართული მოვლენა, ეს არის საერთაშორისოდ კოორდინირებული მოვლენა. ლიბერალური ფაშიზმი არის ის, რასაც ყველა უნდა ვებრძოლოთ და ეს მიმდინარეობა, ეს იდეოლოგია არის დასამარცხებელი ჩვენს ქვეყანაში“, - განაცხადა ირაკლი კობახიძემ. 

პატრიარქის ეპისტოლეში პირველ რიგში ყურადღება გამახვილებული იყო რწმენის მნიშვნელობაზე, ღმერთის სიყვარულის მნიშვნელობასა და მოყვასის სიყვარულის მნიშვნელობაზე, რაც ძალიან მნიშვნელოვანია გამომდინარე იქიდან, რომ თუ რაიმე აკლია დღეს საზოგადოებას, ეს არის ალბათ სიყვარული, - ამის შესახებ საქართველოს პრემიერ-მინისტრმა ირაკლი კობახიძემ ჟურნალისტებს სამების ტაძარში, საშობაო ლიტურგიის დასრულების შემდეგ განუცხადა.

მთავრობის მეთაურის შეფასებით, გარკვეული ძალები ხელოვნურად ცდილობენ, ქვეყანაში სიყვარულის მაგივრად სიძულვილი დათესონ.

„ჩვენ ამას უნდა დავუპირისპიროთ სიყვარული და არსებითად ამაზე იყო გამახვილებული ყურადღება პატრიარქის ეპისტოლეშიც. პატრიარქის ყველა ეპისტოლე, რა თქმა უნდა, ეძღვნება პირველ რიგში იმ რეალობას, რომელშიც ცხოვრობს ჩვენი ქვეყანა. ყოველთვის ასეა და ბუნებრივია, დღესაც ეს ასე იყო. ადამიანი, რომელიც არის დაშორებული ღმერთს და რომელიც არის დაშორებული რწმენას, ეს არის თანამედროვე სამყაროს ერთ-ერთი უმთავრესი გამოწვევა და ერთ-ერთი უმთავრესი პრობლემა. არის მათ შორის ძაიან მძიმე იდეოლოგია, რომელიც ვრცელდება მთელი საქართველოს მასშტაბით და სწორედ ეს იდეოლოგია აშორებს ადამიანს ღმერთს და აშორებს რწმენას. რა თქმა უნდა, ამას ყველა უნდა დავუპირისპირდეთ და ამისთვის საჭიროა რწმენის დაცვა, ტრადიციული ფასეულობების დაცვა და თითეული ჩვენგანი ამით უნდა ვიყოთ დაკავებული. ზოგადად, თანამედროვე სამყაროს აქვს სერიოზული გამოწვევები. ეს გამოწვევები დაკავშირებულია მათ შორის კონკრეტულ პოლიტიკურ იდეოლოგიურ მიმართულებებთან და ამასთან ყველას გვიწევს ბრძოლა“, - განაცხადა ირაკლი კობახიძემ.