მთქნარება ტვინს ასტიმულირებს

დაღლილობის, მოწყენილობის ან ძილის მორევის დროს, თავის ტვინში შემაფერხებელი პროცესორები აღმგზნებ პროცესორებს სჯობნიან. ნელდება ორგანიზმის სხვა ფუნქციებიც, მათ შორის სუნთქვისაც - ის უფრო ნელი და ღრმა ხდება, რის შედეგადაც სისხლში ნახშირორჟანგის მჟავა და ნივთირებათა ცვლის სხვა პროდუქტები გროვდება, რომლებიც ზემოქმედებენ თავის ტვინის სასუნთქ ცენტრზე, რაც იწვევს მთქნარებას. ღრმა და ნელი ჩასუნთქვისას, სისხლი ჟანგბადით მდიდრდება. მთქნარებაში მონაწილე პირის ღრუს, სახისა და კისრის კუნთები კი ხელს უწყობენ სისხლის მიწოდებას. ყოველივე ეს, აუმჯობესებს ტვინის უჯრედების სისხლით მომარაგებას და პროცესებსაც ცვლის. მთქნარებისას, ადამიანი იზმორება კიდეც, ამ დროს ხელ-ფეხი და ზურგის კუნთები იჭიმება, რაც ხელს უწყობს თავის ტვინის ქერქის ტონუსის შენარჩუნებას. სწორედ ამ პროცესს და რაც მთავარია, თავის ტვინის მუშაობას ააქტიურებს მთქნარება

უნდა აღინიშნოს, რომ მთქნარება სულაც არ არის ძილისა და მოწყენილობის თანამდევი პროცესი. ამ დროს არც დაღლილობასა და არც მოწყენილობაზე ლაპარკი არ იქნება სწორი. პირიქით, ორგანიზმის ყველა სისტემა მობილიზებულია. საქმე ის არის, რომ ძლიერი ემოციური დატვირთვისას და საფრთხისას ირთვება მექანიზმი, რომლის დროსაც ადამიანი სუნთქვას იკრავს - ნელა და ღრმად იწყებს სუნთქვას, რაც იწვევს მთქნარებას. ამ დროს სისხლი ჟანგბადით ივსება, ტვინს უკეთესად მიეწოდება და ორგანიზმიც უკვე საბრძოლო მზადყოფნაშია. თუ დავუკვირდებით, მთქნარების დროს, თავს უფრო მსუბუქად გრძნობს ადამიანი, ორგანიზმი დუნდება და სასიამოვნო შეგრძნება ეუფლება. ეს კი იმაზე მოწმობს, რომ მთქნარება ხელს უწყობს ემოციური სტრესის მოხსნასაც. საღამოს კი, დატვირთული დღის შემდეგ, ორგანიზმი მთქნარებით ცდილობს განტვირთვას და მშვიდი ძილისთვის ემზადება.